Η ιδέα να πάμε στην Ισλανδία μου καρφώθηκε στο μυαλό μετά από έντονη προτροπή των γονιών. Είχαν επισκεφτεί τη μακρινή αυτή χώρα λίγα χρόνια πριν, και είχαν γυρίσει ενθουσιασμένοι. Ο μεν πατέρας με τη σεληνιακή κι ανόθευτη ομορφιά του τοπίου, η δε μητέρα -ως γνήσια κοινωνιολόγος- με τις κοινωνικές δομές και τα πρότυπα κοινωνικής ισότητας που έχουν υιοθετηθεί στη χώρα. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να πάμε την Ισλανδία αρχές Μαΐου, τότε που αρχίζουν και λιώνουν τα χιόνια αλλά η τουριστική περίοδος (και οι τουριστικές τιμές) δεν έχουν ξεκινήσει επισήμως, πράγμα που επιτρέπει να κάνεις το ταξίδι (λίγο) πιο οικονομικά.
Αντιλαμβάνεσαι ότι η χώρα αυτή είναι ξεχωριστή από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου. Το αεροδρόμιο βρίσκεται στη μέση του πουθενά, σε μία έρημη περιοχή. Τις πρώτες ώρες πιστεύεις ότι αυτό συμβαίνει επειδή, όπως σε πολλές πόλεις, το αεροδρόμιο είναι απλά «έξω» από την πόλη. Σύντομα όμως συνειδητοποιείς ότι κάπως έτσι -έρημη, μοναχική κι αποκομμένη- είναι όλη η χώρα.
Μετά από σύντομη διαδρομή με λεωφορείο, φτάσαμε στο Ρέκιαβικ, την πρωτεύουσα της Ισλανδίας. Στο μυαλό μου, το είχα φανταστεί ως μία σχετικά μεγάλη πόλη, με έντονη κίνηση και πολύ κόσμο. Ακριβώς το αντίθετο. Το Ρέκιαβικ είναι ένα γραφικό κι όμορφο ψαροχώρι που μπορεί να εξερευνηθεί μόλις σε τρεις ώρες. Επίσης, η Ισλανδία ανήκει εύκολα στην κορυφή οποιουδήποτε τοπ σχετικού με χώρες που έχουν δύσκολα ονόματα οδών, οπότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να θυμάσαι πού μένεις (τουλάχιστον, το μέρος είναι τόσο μικρό που αναπόφευκτα βρίσκεις το δρόμο σου και δεν χρειάζεται να ρωτήσεις κάποιον).
Ο κεντρικός δρόμος είναι ένας, και παρόλο που αλλάζει όνομα ανά τακτά διαστήματα (Austurstraeti, Laugavegur, Bankastraeti) είναι η βασική αφετηρία για κάθε βόλτα. Τα βασικά highlights της περιπλάνησης στην ισλανδική πρωτεύουσα είναι η περιοχή γύρω από το λιμάνι, το Solfar, μία μοντέρνα εκδοχή ενός πλοίου των Βίκινγκ, η πλατεία Austurvollur και «η αρχιτεκτονιά» της πόλης, το υπερμοντέρνο μουσικό μέγαρο Harpa που έχει και λογαριασμό στο Instagram.
Πιο πολύ από όλα όμως αξίζει να ζήσεις λίγο την πόλη, Να κάνεις βόλτες στο τσουχτερό κρύο, να μπαινοβγαίνεις στα καφέ, τις γκαλερί, τα μουσεία και τα πολυάριθμα μικρά μπαράκια. Προτείνονται ανεπιφύλακτα τα Kaffibarin Café -με το χαρακτηριστικό σήμα του μετρό του Λονδίνου, φόρος τιμής στον κατά το ήμισυ ιδιοκτήτη του μέρους, Damon Albarn– και Café Launderette για πρωινό και ανάγνωση ισλανδικών εφημερίδων (καλή τύχη!).
Εμείς περάσαμε τρεις ημέρες στο Ρέκιαβικ, αρκετές για να μπεις στο ρυθμό της πόλης και να αρχίσεις να πετυχαίνεις γνωστούς ανάμεσα στους 200,000 περίπου κατοίκους της πόλης.
«- Αυτός δεν είναι ο Anderson που γνωρίσαμε προχθές;
– Α, κουρασμένος φαίνεται σήμερα.
– Ε ναι, θα ξενύχτησε χθες».
Όσο για τους Ισλανδούς, είναι και αυτοί όπως τη χώρα τους, ένα περίεργο κράμα ανθρώπων. Αν και Σκανδιναβοί, διαφέρουν πολύ από τους υπόλοιπους βόρειους τόσο στη φυσιογνωμία όσο και στη συμπεριφορά. Τα λεωφορεία καθυστερούν, όλοι φαίνονται πιο χαλαροί, το χρώμα των μαλλιών τους είναι πιο σκούρο (βλ. Björk). Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι στο άκουσμα ελληνικών, ο iσλανδός ιδιοκτήτης ενός pop-up μαγαζιού με δίσκους μου είπε ότι λατρεύει την Ελλάδα γιατί του θυμίζει την Ισλανδία. Απόρησα καθώς προσωπικά δεν έβρισκα καμία ομοιότητα. Μου εξήγησε όμως ότι η νοοτροπία είναι εξίσου χαλαρή και οι άνθρωποι πιο laid back. Ελλάδα-Ισλανδία, συμμαχία.
Εκτός από την εμφάνιση και τη συμπεριφορά, το άλλο αξιοπερίεργο για τη χώρα, είναι τα ονόματα των κατοίκων της. Κάνε μία παύση να σκεφτείς κάποιο Ισλανδικό όνομα. Είναι συνήθως κάτι σαν Aron Anderson ή Helga Anderdotir. Και αυτό γιατί το επίθετο δεν είναι «fixed». Αντίθετα, προκύπτει από το μικρό όνομα του πατέρα και την κατάληξη Son ή Dotir αναλόγως εάν μιλάμε για αγόρι ή κορίτσι.
Μπορεί επομένως δύο αδέρφια διαφορετικού φύλου να έχουν άλλο επίθετο.Επίσης, πολύ συχνά υπάρχουν φαινόμενα αιμομιξίας, γεγονός που οδήγησε στην εμφάνιση ενός δημοφιλούς νέου app. Η εν λόγω εφαρμογή επιτρέπει να διαπιστώσεις εάν αυτός ο νόστιμος που γλυκοκοιτάς στο απέναντι μπαρ, είναι στην πραγματικότητα ο ξάδερφός σου. «Πολύ χρήσιμο. Αν το είχα νωρίτερα θα είχα γλιτώσει αρκετές αμήχανες καταστάσεις», δηλώνουν κάποια χρήστες και πραγματικά ΔΕΝ θέλουμε να μάθουμε παραπάνω.
Το «ζουμί» όμως όλης της εκδρομής είναι να φύγεις εκτός Ρέκιαβικ. Ως παιδιά της πόλης, φροντίσαμε να νοικιάσουμε ένα μικρό αμάξι για τις μετακινήσεις μας. Και όχι ό,τι και ό,τι. Νομίζω ότι επισήμως μπορούμε να πούμε ότι νοικιάσαμε ΤΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ αμάξι σε όλη την Ισλανδία. Γεγονός που δεν μας πτόησε να συνεχίσουμε να οδηγάμε σε χιονοθύελλες, και να ανεβοκατεβαίνουμε βουνά και λαγκάδια. Ο καλύτερος μας φίλος για την εκδρομή ήταν τούτο εδώ το site, το οποίο παρέχει άμεση πληροφόρηση & συνεχείς ενημερώσεις για την κατάσταση του οδικού δικτύου σε όλη τη χώρα. Bookmark εδώ & τώρα!
Επίσης, πολύ συχνά υπάρχουν φαινόμενα αιμομιξίας, γεγονός που οδήγησε στην εμφάνιση ενός δημοφιλούς νέου app. Η εν λόγω εφαρμογή επιτρέπει να διαπιστώσεις εάν αυτός ο νόστιμος που γλυκοκοιτάς στο απέναντι μπαρ, είναι στην πραγματικότητα ο ξάδερφός σου.
Με το αμάξι κάναμε σχεδόν τον γύρο όλο του νησιού. Και τι νησί! Η Ισλανδία έχει πραγματικά ένα από τα πιο ιδιόμορφα κι εκκεντρικά τοπία που μπορείς να αντικρίσεις: από κρατήρες έως παγόβουνα, κι από κατάμαυρες αμμουδιές μέχρι τιρκουάζ λίμνες και ιαματικές πηγές, από θερμοπίδακες έως εντυπωσιακούς καταρράκτες.
Ποτ πουρί επιτυχιών της φύσης με ένα μεγάλο αριθμό τοπίων να ξεχωρίζουν όπως τους καταρράκτες του Gullfoss, τους θερμοπίδακες Geysir και το εθνικό πάρκο Thingvellir, το «Χρυσό Κύκλο» όπως είθισται να αποκαλείται η τριάδα. Το παγόβουνο Vatnajοkull, ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, την παγωμένη λίμνη Jokulsaron, και τους πραγματικά αμέτρητους καταρράκτες που συναντάς εδώ κι εκεί σε όλη την χώρα.
Όπως κι εμείς, πολλοί σάστισαν κι εμπνεύστηκαν από το τοπίο. Χαρακτηριστικό είναι ότι η περιοχή γύρω από τη λίμνη Jökulsárlón έχει φιγουράρει σε 4 παραγωγές του Χόλυγουντ: A View To Kill, Die Another Day, Tomb Raider και Batman Begins.
Οι περισσότερες σκηνές «πέρα από το Τείχος» στο Game of Thrones έχουν γυριστεί κοντά στα παγόβουνα της Ισλανδίας και την περιοχή γύρω από τη λίμνη Myvatn.
Είναι επίσης προφανές μετά από μία επίσκεψη στη χώρα πώς έχουν προκύψει όλες αυτές οι σκοτεινές, μελωδικές μουσικές που έχουν βάλει για τα καλά την Ισλανδία στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη εδώ και 20 χρόνια. Η Ισλανδία είναι πηγή έμπνευσης. Αλλόκοσμη, σεληνιακή. Εκτός Ρέκιαβικ βλέπεις ελάχιστους ανθρώπους στο δρόμο, μικροσκοπικά χωριά. Αγριεύεσαι και χάνεσαι ταυτόχρονα. Θυμάμαι να αναρωτιόμαστε πολλές φορές ενώ οδηγούσαμε: «Λες να έχει γίνει κάτι, και να μην το έχουμε πάρει χαμπάρι;». 28 Days Later, αλλά έξω στη φύση.
Μετά από 3 μέρες περιπλανήσεων στο νότιο μέρος του νησιού, αλλάξαμε ρότα και κατευθυνθήκαμε στο βορρά. Το Akruyeri, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ισλανδίας είναι μόνο 100 χιλιόμετρα από τον Αρκτικό κύκλο και ένα από τα καλύτερα σημεία για να βγεις το βράδυ, να κάνεις τάμα σε ό,τι έχεις, μπας κι έχει καλό καιρό, μπας και πετύχεις το βόρειο σέλας. Εμείς δεν το προσπαθήσαμε καν, αλλά υπάρχουν οργανωμένα τουρ και ίσως αξίζει να πιάσεις φιλίες με τους ντόπιους να σου πουν τα hot spots για θέαση του φαινομένου.
Από το Akruyeri, κοντινές εκδρομές οδηγούν στους καταρράκτες Dettifoss, τη λίμνη Askja και την «πέρα από το τείχος» περιοχή γύρω από τη λίμνη Mytna. Εκεί, σαν ήρωες του GoT, σκαρφαλώσαμε στο χιονισμένο κρατήρα και είδαμε από κάτω το πιο περίεργο, μυστήριο κι απομονωμένο τοπίο που έχουμε δει έως σήμερα. Χιονισμένες μαύρες πέτρες, παγωμένοι καταρράκτες, γεωθερμικοί πίδακες να αχνίζουν στο βάθος. Κάπως έτσι φαντάζεσαι το τέλος του κόσμου. Σε απόχρωση άσπρου – μαύρου, χωρίς ίχνος ζωής και απόλυτη ησυχία.
Η Ισλανδία είναι πηγή έμπνευσης. Αλλόκοσμη, σεληνιακή. Εκτός Ρέκιαβικ βλέπεις ελάχιστους ανθρώπους στο δρόμο, μικροσκοπικά χωριά. Αγριεύεσαι και χάνεσαι ταυτόχρονα. Θυμάμαι να αναρωτιόμαστε πολλές φορές ενώ οδηγούσαμε: «Λες να έχει γίνει κάτι, και να μην το έχουμε πάρει χαμπάρι;». 28 Days Later, αλλά έξω στη φύση.
Επιστρέφοντας στην πόλη, χαλαρώσαμε με τουρίστες και ντόπιους στο hip Kex , ένα πρώην εργοστάσιο μπισκότων που μετατράπηκε σε μοντέρνο hostel και πήγαμε για μια τελευταία βουτιά μέσα στο χιόνι στη διάσημη «Γαλάζια Λίμνη». Στην είσοδό της και ενώ μία μίνι χιονοθύελλα είχε μόλις ξεκινήσει, ρώτησα την υπάλληλο του γεωθερμικού spa εάν μπορούμε να πάμε κανονικά στην ανοιχτή πισίνα. Με κοίταξε, μου χαμογέλασε και μου απάντησε: «Εδώ είναι Ισλανδία. Το χιόνι δεν μας σταματάει».
Έτσι κι εμείς. Στην παγωμένη και ηφαιστειογενή Ισλανδία, το χιόνι δεν μας σταμάτησε. Sigur Ros να παίζει στο ραδιόφωνο και να συνοδεύει τη συνεχή εναλλαγή των πιο ιδιόμορφων, άγριων, απομονωμένων και ταυτόχρονα μαγευτικών τοπίων.
Και ένα γρήγορο quiz για το τέλος προς επιβεβαίωση της δυσκολίας απομνημόνευσης οποιασδήποτε ισλανδικής λέξης: Ονομάστε τρεις τοποθεσίες που αναφέρθηκαν στο παραπάνω άρθρο (το Ρέικιαβικ δεν μετράει!) και σας κάνω τα εισιτήρια για το απίθανο φεστιβάλ ATP που γίνεται εκεί σε δέκα ημέρες…
