*Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων είθισται να αναφερόμαστε σε μηνύματα Αγάπης και Ειρήνης, που ο Θεάνθρωπος δίδαξε με τον λόγο και το παράδειγμά Του. Ωστόσο, η σκληρή πραγματικότητα καταδεικνύει πως βρισκόμαστε μακράν της ημέρας που οι διδαχές αυτές θα έχουν εκπληρωθεί. Πολεμικές συγκρούσεις, μισαλλοδοξία και διώξεις αθώων συνεχίζουν να ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Ανάμεσα σε αυτούς που υποφέρουν περισσότερο είναι οι, τόσο κοντινοί γεωγραφικά και πολιτισμικά λόγω Βυζαντίου σε εμάς τους Έλληνες, Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής.

Στα εδάφη που αποτέλεσαν την κοιτίδα του Χριστιανισμού, οι Χριστιανοί, που άντεξαν και επιβίωσαν για δύο ολόκληρες χιλιετίες, απειλούνται σήμερα με ολοκληρωτική εξαφάνιση, υπό τα αδιάφορα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας. Ο αχαλίνωτος φονταμενταλισμός και οι αγριότατοι πόλεμοι, με άμεση συνέργεια ξένων, και μάλιστα, «χριστιανικών», δυνάμεων δημιούργησαν ένα ζοφερό περιβάλλον για κάθε Χριστιανό ανεξαρτήτως δόγματος και ομολογίας σε χώρες όπως η Συρία και το Ιράκ. Ακόμη, όμως, και στην Αίγυπτο, που ευτυχώς ξέφυγε από τον εμφύλιο σπαραγμό, οι συνθήκες είναι καταθλιπτικές, λόγω των συνεχών επιθέσεων των τζιχαντιστών σε χριστιανικούς στόχους.

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Πριν από περίπου έναν αιώνα, οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής -Ελληνορθόδοξοι του Πατριαρχείου Αντιοχείας, Αντιχαλκηδόνιες Εκκλησίες, όπως Νεστοριανοί και Συροϊκωβίτες, αλλά και Καθολικοί, όπως Μελχίτες, Χαλδαίοι και Μαρωνίτες, Αρμένιοι κ.ά- αποτελούσαν περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού. Τώρα υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους έχει κατέβει κάτω και από 5%! Συγκεκριμένα, στη Συρία, ενώ πριν την έκρηξη του ολέθριου πολέμου ζούσαν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Χριστιανοί, που ήταν πάνω από το 10% του πληθυσμού, σήμερα είναι ζήτημα αν υπάρχουν ακόμη 800.000. Οι υπόλοιποι ζουν είτε σε στρατόπεδα προσφύγων σε όμορες χώρες είτε έχουν μεταναστεύσει στην Ευρώπη. Στο γειτονικό Ιράκ από 1,6 εκατομμύρια το 2008, έχουν απομείνει λιγότεροι από 300.000! Ο χριστιανικός πληθυσμός παραμένει ακόμη σε υψηλά επίπεδα στον Λίβανο, αποτελώντας το 40% του συνόλου, αν και η πλειοψηφία των Χριστιανών Λιβανέζων έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και στην Αίγυπτο, όπου οι Κόπτες μπορεί να υπερβαίνουν το 15% -δεν επιτρέπεται η ακριβής απογραφή και τα στοιχεία είναι κατά εκτίμηση- σε αυτήν την πολυπληθή χώρα των 95 εκατομμυρίων κατοίκων.

Τα όσα υπέστησαν οι Χριστιανοί, όπως και άλλοι πληθυσμοί, τα χρόνια που οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους και τα διάφορα παρακλάδια των ισλαμιστών είχαν στην κατοχή τους τεράστιες εκτάσεις στην ιστορική Μεσοποταμία, συνιστούν όνειδος για την ανθρωπότητα. Σφαγές, βιασμοί, διώξεις, καταστροφές εκκλησιών, μονών, ιερών τόπων. Οι δύο μητροπολίτες του Χαλεπίου, ο Ελληνορθόδοξος Παύλος και ο Συροϊκωβίτης Ιωάννης, δεν έχουν βρεθεί ακόμη, 6 χρόνια μετά την απαγωγή τους.

Αξίζει δε να σκεφθεί κανείς ότι σημαντικό τμήμα των δεινοπαθούντων Χριστιανών της Μέσης Ανατολής είναι απόγονοι των Χριστιανών της Μικράς Ασίας, που διασώθηκαν από την μεγάλη Γενοκτονία, που εξαπέλυσε εναντίον τους, αρχικώς το Οθωμανικό και εν συνεχεία το Τουρκικό κράτος. Ένα έγκλημα που παραμένει χωρίς τιμωρία, εναντίον των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Και είναι τουλάχιστον εξοργιστικό ότι ο τότε θύτης συνεχίζει και σήμερα το «έργο» του, στηρίζοντας αποδεδειγμένα οργανώσεις μαχητών, που διενεργούν εκκαθαρίσεις κατά του χριστιανικού στοιχείου στο συριακό έδαφος.

Η ευθύνη που έχει η διεθνής κοινότητα απέναντι στους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής είναι τεράστια, και δεν μπορεί να παραμένει στο επίπεδο της φραστικής ανησυχίας. Δεν πρέπει να επιτραπεί η επανάληψη της τραγωδίας της Μικράς Ασίας. Οι προσπάθειες πρέπει να στοχεύουν όχι μόνον στην παραμονή του χριστιανικού πληθυσμού στις εστίες του, αλλά και στην επιστροφή των προσφύγων σε αυτές.

Επιπλέον, ο αγώνας κατά των φονταμενταλιστών συνιστά και προτεραιότητα για την ασφάλεια της ίδιας της Ευρώπης, όπως προκύπτει από τις αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις σε ευρωπαϊκές πόλεις από ακραίους ισλαμιστές. Για τούτο απαιτείται διεθνής συντονισμός που θα ενισχύσει την ειρηνευτική διαδικασία, θα επιβάλει την απόσυρση όλων των παράνομα δρώντων στρατών σε Συρία και Ιράκ, και θα ενισχύσει με γενναία οικονομική βοήθεια την ανασυγκρότηση των χωρών αυτών. Η Ελλάδα έχει την ιστορική και ηθική υποχρέωση να αναλάβει πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση, κάτι που, δυστυχώς, δεν ήταν στις προτεραιότητες της προηγούμενης κυβέρνησης. Κι αυτό παρά το ότι η αποδοχή της χώρας μας, ως κληρονόμος του Βυζαντίου, είναι τεράστια.

Είναι, ωστόσο, παρήγορο το γεγονός ότι ταυτοχρόνως, αναπτύσσονται ποικίλες πρωτοβουλίες από διάφορους θεσμούς με στόχο την κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας για την προστασία των Χριστιανών. Ειδικά στο πλαίσιο της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, όπου εκπροσωπούνται κοινοβουλευτικοί από 25 χώρες, με τη χώρα μας να κατέχει ιδιαίτερη θέση και κύρος, έχουν πραγματοποιηθεί μια σειρά από σημαντικές παρεμβάσεις. Αναφέρω ως παράδειγμα το Διεθνές Συνέδριο κοινοβουλευτικού διαλόγου στον Λίβανο, με θέμα «Ενότητα στην πολυμορφία και βασικές αρχές ελευθερίας για τους Χριστιανούς και Μουσουλμάνους στη Μέση Ανατολή», με τη συμμετοχή χριστιανών και μουσουλμάνων βουλευτών. Αλλά και τις σημαντικές επαφές με τους Καθολικούς Νομοθέτες, για το συντονισμό των ενεργειών μας για την προάσπιση των δικαιωμάτων των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής, αναγνωρίζοντας ότι ο κίνδυνος απειλεί όλους χωρίς διαχωρισμό δόγματος και ομολογίας.

Ευελπιστώ ότι η ήττα των φονταμενταλιστών και η αυξανόμενη ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης για την τύχη των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής προσφέρει, πλέον, μια αχτίδα ελπίδας για το μέλλον τους σε αυτήν την καυτή γωνιά του πλανήτη μας.

*Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας και βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας.

• Ετικέτες: Μάξιμος, Χαρακόπουλος