Μπορεί στις δικαστικές αποφάσεις η πλειοψηφούσα άποψη να έχει τον τελικό λόγο στο «δια ταύτα», αλλά συχνά πολύτιμα νομικά μαργαριτάρια κρύβουν τα σκεπτικά της μειοψηφίας για τη θεμελίωση ή μη του κατηγορητηρίου. Η … ψαγμένη και πολύ καλά διαβασμένη νομική κρίση σε συνδυασμό με τον ψυχισμό του δικαστή, το φύλο του, τις εμπειρίες του στη προσωπική του ζωή, αλλά και το πως αφουγκράζεται τις ανθρώπινες σχέσεις που εξελίσσονται γύρω του, πως αντιλαμβάνεται την κοινωνία μέσα στην οποία ζει και για την οποία καθημερινά παίρνει αποφάσεις, προκύπτει από το τρόπο σκέψης του που διαφοροποιεί την δικανική του πεποίθηση έναντι των άλλων.

Μία γυναίκα δικαστής που υπηρετεί στο Πρωτοδικείο Βόλου, μέλος του τριμελούς δικαστικού συμβουλίου, που εξέτασε την μπερδεμένη υπόθεση βιασμού μιας ανήλικης, από τον ισχυρό κατά 50 χρόνια μεγαλύτερο της, εκπαιδευτή – εργοδότη της, μειοψήφησε έναντι των ανδρών συναδέρφων της, που είδαν στο υπολλακτικώς μικτό αδίκημα του βιασμού, την κατά επιτρεπτή μεταβολή, ευμενέστερη για τον κατηγορούμενο διάταξη της «κατάχρησης ανηλίκων σε ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση». Και τα τρία μέλη του δικαστικού συμβουλίου πλημμελειοδικών Βόλου, μελέτησαν την δικογραφία και σκέφτηκαν σύμφωνα με το νόμο. Ενώ η πλειοψηφούσα άποψη συμπέρανε ότι «δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για την πράξη του βιασμού που φέρεται να τέλεσε ο κατηγορούμενος σε βάρος της ανήλικης, καθώς επρόκειτο για μία εκατέρωθεν ηθελημένη συνουσία, χωρίς τη χρήση βίας, αυτό άλλωστε υπαγορεύεται κατά λογική ακολουθία με βάση τόσο την προγενέστερη όσο και την μετέπειτα συμπεριφορά τους». Αντίθετα η δικαστίνα πρόεδρος Πρωτοδικών Άννα Ρήγα, εξέφρασε μια ενδιαφέρουσα άποψη για τις σχέσεις θύματος και θύτη που οδήγησαν στο βιασμό της ανήλικης, επικαλούμενη τη Διεθνή Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών αλλά και το ψυχολογικό φαινόμενο του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης».

Διαβάστε περισσότερα εδώ

• Πηγή: dikastiko.gr
• Ετικέτες: βιασμός, δικαστής, ελληνίδα