Με κάθε μέσο που μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους, από λεωφορεία, μίνι μπας, ΙΧ αυτοκίνητα, φορτηγά με κλειστές και ανοιχτές καρότσες έως και κάρα, «καραβάνια» ανθρώπων όλων των ηλικιών, με σακίδια στους ώμους και τεράστιους μπόγους με τα λιγοστά υπάρχοντά τους στα χέρια και το κεφάλι, προσπαθούν να προσεγγίσουν τον συνοριακό σταθμό του Παζάρ Κουλέ (Pazar Kule), απέναντι από τις Καστανιές.

Διασχίζοντας τη διαδρομή από τα Ίψαλα (τον τουρκικό συνοριακό σταθμό μετά τους Κήπους) έως το Παζάρ Κουλέ, συναντά κανείς, εκεί που δεν το περιμένει, μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων διαφόρων εθνικοτήτων. «Σμήνη» μεταναστών και προσφύγων «ξεπηδούν» από παντού- από παραδρόμους, νησίδες και χωράφια- και αρκετοί από αυτούς δεν διστάζουν ακόμα και να διασχίσουν κάθετα δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, πηδώντας από τα διαζώματα προκειμένου να φτάσουν πρώτοι στον προορισμό τους σε έναν ιδιότυπο «αγώνα δρόμου» προς το άγνωστο…

Πρόσφυγες και μετανάστες ανά ομάδες συναντά κανείς και στο κέντρο της Αδριανούπολης, καθώς περνά από τις περίτεχνες πέτρινες γέφυρες της ιστορικής πόλης, κινούμενος προς τα σύνορα, εκεί που οι εικόνες λίγες εκατοντάδες μέτρα από τον συρμάτινο φράχτη, θυμίζουν την εποχή που πλάι στο χωριό της Ειδομένης στηνόταν ένας άτυπος προσφυγικός καταυλισμός.

Χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν εκεί, με την ένταση να χτυπάει «κόκκινο» όσο περνάει η ώρα, ενώ πριν από το απαγορευτικό διέλευσης που έχουν στήσει οι τουρκικές αρχές κάποια μέτρα μακρύτερα, αρχίζει να «ξεδιπλώνεται» ένας μικρόκοσμος με αυτοσχέδια υπαίθρια μικρομάγαζα αλλά και «τρέντι» καντίνες, που προσφέρουν ακόμα και καπουτσίνο αντί του ποσού των 11 τουρκικών λιρών (12 ο διπλός).

Σιμίτια (είδος κουλουριού), σάντουιτς με λουκάνικα ψημένα στα κάρβουνα, κυδώνια, φράουλες και -φυσικά- τσάι είναι μερικά μόνο από τα προϊόντα που διατίθενται προς πώληση, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι εθελοντές από τη γειτονική Αδριανούπολη (Edirne) μοιράζουν ό,τι μπορούν σε όσους φτάνουν εξουθενωμένοι συνήθως από το ταξίδι.

«Δεν είμαστε από καμιά οργάνωση. Είμαστε εδώ εγώ και η οικογένειά μου, μόνοι. Είμαστε εδώ για τον ‘Ανθρωπο που είναι σε ανάγκη», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Χουσεϊν, ο οποίος μαζί με άλλα τρία άτομα μοίραζαν ψωμί και σούπα στους περαστικούς, ενώ πιο κάτω ένας άλλος εθελοντής είχε γεμίσει το φορτηγάκι του τσάντες με ψωμιά.

Με ένα «ευχαριστώ» στα τουρκικά και ένα χαμόγελο ανταπέδιδαν πρόσφυγες και μετανάστες τη χειρονομία των εθελοντών, ενώ στο πεδίο υπήρχαν και εργαζόμενοι σε διάφορες οργανώσεις, έτοιμοι να προσφέρουν βοήθεια στους νεοαφιχθέντες.

Διαβάστε το εκπληκτικό οδοιπορικό του ΑΠΕ-ΜΠΕ εδώ 

• Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ
• Ετικέτες: καραβάνια, μετανάστες, σύνορα