Τσάι: Το ρόφημα που σε ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο (εικόνες)
Επιμέλεια φωτογραφιών Λεωνίδας Τζέκας
Στη μακρινή Κίνα, το τσάι αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε για τα οφέλη και την γεύση του εδώ και 5.000 χρόνια. Η αρχή αυτής της συνήθειας και η προέλευση του τσαγιού γενικότερα , περιβάλλεται από διάφορους μύθους , που δίνουν ένα μαγικό μυστήριο σ’ αυτό το σύγχρονο-παραδοσιακό ρόφημα.Οι Κινέζοι πίνουν τσάι για λόγους υγείας και απόλαυσης για χιλιάδες χρόνια. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς τους τράβηξε την προσοχή στα στιλπνά, πράσινα φύλλα της Camellia sinensis.Ο πιο διαδεδομένος μύθος για το Κινέζικο τσάι, μιλάει για τον αυτοκράτορα Shen Nung (προφέρεται «Shay-Nung»). Η τυχαία ανακάλυψη του τσαγιού από τον αυτοκράτορα τοποθετείται στο 2737 π.Χ., αλλά αυτό είναι μάλλον, ιστορικά αβάσιμο.Μια ημέρα ο αυτοκράτορας Shen Nung , είχε βγει με τους αυλικούς του για περιοδεία και κάθισε να ξεκουραστεί. Ενώ ήταν έτοιμος να πιει βραστό νερό , φύσηξε ο αέρας και μερικά φύλλα από ένα κοντινό δέντρο έπεσαν στο φλιτζάνι . Ο αυτοκράτορας, αποφάσισε από περιέργεια, να δοκιμάσει αυτό μίγμα με το σκούρο χρώμα και το ωραίο άρωμα. Κι έτσι ανακάλυψε ότι αυτό το ρόφημα, ήταν εύγευστο και αναζωογονητικό. Ο μύθος συνεχίζεται, αναφέροντας ότι ο αυτοκράτορας ένοιωσε τόση ευεξία, που έμεινε δίπλα στο δέντρο αυτό για επτά χρόνια πίνοντας τσάι….Ένας άλλος ινδικός μύθος αποδίδει την ανακάλυψη του τσαγιού στο βουδιστή μοναχό Bodhidharma. Ο Bodhidhama είχε μείνει άυπνος για προσευχή επί επτά χρόνια. Η περίοδος αυτή της αϋπνίας έφτανε στο τέλος, αλλά ο μοναχός ήταν πια εξουθενωμένος. Στην απόγνωσή του, μάσησε μερικά φύλλα από ένα κοντινό δέντρο, και αμέσως ένιωσε διαύγεια σκέψης, ανανέωση και ζωντάνια. Έτσι ανακαλύφθηκε το τσάι, στην Ινδία.Η Ινδία είναι σήμερα, ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τσαγιού στον κόσμο, αλλά δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για την κατανάλωση τσαγιού εκεί, πριν από τον δέκατο ένατο αιώνα. Επιπλέον δεν υπάρχει καμιά χρονική αναφορά , σχετικά με την πρώτη δοκιμή των φύλλων του τσαγιού από τον μοναχό BodhidharmaΈνας άλλος (Ιαπωνικός) μύθος αναφέρεται πάλι, στον διαλογιστή βουδιστή μοναχό, Bodhidharma, που έριξε τα γερμένα βλέφαρά του στο έδαφος απογοητευμένος, που δεν άντεχε να μείνει άγρυπνος. Θάμνοι τσαγιού εμφανίστηκαν εκεί όπου έπεσαν τα βλέφαρά του. Τα φύλλα αυτών των νέων θάμνων θεράπευσαν ως εκ θαύματος την κούραση του.Το Τσάι δεν είναι εγγενές στην Ιαπωνία, έτσι αυτός ο μύθος δίνει τουλάχιστον, μια εξήγηση για την ξαφνική εμφάνισή του στα νησιά. Η πραγματικότητα είναι λιγότερο παραμυθένια. Στις αρχές του ενάτου αιώνα, ένας διορατικός Ιάπωνας μοναχός που ονομάζονταν Dengyo Daishi πήρε μαζί του σπόρους τσαγιού καθώς επέστρεφε από την Κίνα.Η τυχαία μέθοδος παρασκευής του ροφήματος τσαγιού σε ανοιχτό σκεύος τσαγιού, που έχει αποδοθεί στον αυτοκράτορα Shen Nung άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου. Πέρασαν άλλα 4.000 χρόνια πριν να αναπτυχθεί η μέθοδος (brewing) παρασκευής που χρησιμοποιούμε σήμερα. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ (1368-1644), οι Κινέζοι άρχισαν να εμβαπτίζουν τα φύλλα τσαγιού στο βρασμένο νερό. Με λίγες προσαρμογές, οι παραδοσιακές κινέζικες κανάτες κρασιού έγιναν τέλειες τσαγιέρες.«Τσάι» και όλες οι παγκόσμιες παραλλαγές στην ορθογραφία και την προφορά προέρχονται από μια μόνο πηγή. «Te», σημαίνει τσάι στην κινεζική διάλεκτο Amoy. Η Mandarin λέξη ‘cha’, έχει επίσης δημιουργήσει παράγωγα σε όλο τον κόσμο.Το τσάι έφθασε στην Ευρώπη στις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα. Παρά τις υπερβολικές φήμες για τις ιατρικές ιδιότητές του, οι Ευρωπαίοι προτιμούσαν τότε τη γεύση του καφέ. Στην αρχή το τσάι ήταν δημοφιλές μόνο σε ορισμένους αριστοκρατικούς κύκλους .
