Τέλη Ιουνίου του 1978.

Σε έναν επαρχιακό δρόμο κοντά στο Μπορντό, στη νοτιοδυτική Γαλλία, ένα ζευγάρι μεσήλικων βιάζεται να προλάβει το τρένο για το Παρίσι. Μόλις πέρασαν ένα ευχάριστο σαββατοκύριακο στο εξοχικό τους αλλά ο σύζυγος έχει μια πολύ σοβαρή επαγγελματική υποχρέωση 11.000 χλμ. από το Μπορντό και πρέπει να φύγουν. Μια άσπρη Citroën τους στριμώχνει και υποχρεώνονται να σταματήσουν. Στο αυτοκίνητο βρίσκονται τρεις άνδρες, μελαχρινοί, μαλλιάδες, αξύριστοι. Ο ένας κάθεται δίπλα στην τρομοκρατημένη γυναίκα, ένας άλλος, οπλισμένος, υποχρεώνει τον οδηγό να βγει από το αμάξι.

–Ποιοι είστε; Τι θέλετε;
–Προχώρα, θα κάνουμε έναν περίπατο στο δάσος… Ο απειλητικός άγνωστος μιλάει γαλλικά με έντονη ισπανική προφορά, τόσο έντονη που θα μπορούσε να είναι προσποιητή.

Ο μικροκαμωμένος μεσήλικας νιώθει την κάννη του όπλου στην πλάτη του, προχωρά υπάκουος μερικά μέτρα πριν κάνει μεταβολή προσπαθώντας να αφοπλίσει τον απαγωγέα. Το περίστροφο πέφτει στο χώμα, καταφέρνει να το αρπάξει και το στρέφει προς τον άγνωστο. Εκείνος τρέχει, μπαίνει στο αυτοκίνητο μαζί με τους συνενόχους του κι εξαφανίζονται.

Κανείς και τίποτε δεν μπορεί να εμποδίσει τον Μισέλ Ινταλγκό, προπονητή της Εθνικής Γαλλίας –περί αυτού πρόκειται– να πάρει το αεροπλάνο για την Αργεντινή και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, την πρώτη μεγάλη διεθνή διοργάνωση στην οποία κατάφεραν να προκριθούν οι Τρικολόρ μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 κι ενώ έχουν μεσολαβήσει ταπεινωτικές ήττες και πολλή απογοήτευση.

Δε θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν οι τρεις άγνωστοι που έστησαν ενέδρα στο ζεύγος Ινταλγκό· ο ερασιτεχνισμός τους και το περίστροφο που δεν ήταν οπλισμένο έδειχναν ότι δεν ανήκαν στον χώρο του οργανωμένου εγκλήματος ενώ ακούστηκε ότι το λευκό αυτοκίνητο είχε νοικιαστεί από ένα μέλος μιας μαοϊστικής οργάνωσης. Σύμφωνα με ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που έγινε μετά, η επίθεση στον προπονητή είχε σκοπό “να τραβήξει την προσοχή στην υποκριτική συνενοχή της Γαλλίας, η οποία εφοδιάζει με πολεμικό υλικό τη δικτατορία της Αργεντινής” –οι Γάλλοι πράγματι δεν είχαν κανένα ηθικό πρόβλημα να πουλούν όπλα στον αιμοσταγή δικτάτορα Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα. Οι ενδείξεις οδηγούν ίσως στην COBA, στην Επιτροπή για το Μποϊκοτάζ του Μουντιάλ της Αργεντινής.

Από το καλοκαίρι του 1977, κι ενώ οι εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας κάνουν λόγο για 10.000 εκτελέσεις, 8.000 φυλακίσεις, 15.000 αγνοούμενους και κατάλυση των ελευθεριών στην Αργεντινή, σε όλη την Ευρώπη και κυρίως στις χώρες που έχουν προκριθεί στην τελική φάση (Σουηδία, Ισπανία, Ολλανδία, Ιταλία, Δ. Γερμανία, Αυστρία…), διάφορες επιτροπές, προσπαθούν να οργανώσουν μποϊκοτάζ του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Στη Γαλλία, η οργάνωση COBA συγκεντρώνει 150.000 υπογραφές, μεταξύ των οποίων αυτές του Υβ Μοντάν, της Σιμόν Σινιορέ, του Ρολάν Μπαρτ, του Λουί Αραγκόν, και εκδίδει μια εφημερίδα, με τον σαρκαστικό τίτλο Épique, Επική, αναγραμματισμό της γνωστής Équipe, της οποίας αντιγράφει το στήσιμο, και με τίτλους όπως : “Αργεντινή 78: Η σφαγή συνεχίζεται… τόπο στο ποδόσφαιρο!”.

Τα πολιτικά κόμματα, το καθένα για δικούς του λόγους, είναι αντίθετα –πλησιάζουν οι Ολυμπιακοί της Μόσχας και το μποϊκοτάζ είναι απαγορευμένη λέξη για τη γαλλική αριστερά. Ούτε το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα. Κι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι; Ο τερματοφύλακας Ζαν Πολ Μπερτράν-Ντεμάν δηλώνει ότι δεν είναι πολιτικός, ο Ντομινίκ Μπατνέ, που λίγους μήνες νωρίτερα, με τη Σεντ Ετιέν, είχε πετύχει ένα θρυλικό γκολ στο Άνφιλντ, δηλώνει πως πηγαίνουν στην Αργεντινή για να παίξουν μπάλα κι όχι να κάνουν ακτιβισμό. Ο Πράσινος Άγγελος Ντομινίκ Ροστό, θεωρητικά πιο πολιτικοποιημένος από τους άλλους, είναι ο μόνος που εκφράζεται υπέρ κάποιας έστω συμβολικής πράξης ―ίσως ένα μαύρο περιβραχιόνιο;

Για τον προπονητή Ινταλγκό είπαμε: τίποτε δεν θα τον κρατήσει μακριά από το Μουντιάλ. Ελπίζει πως η παρουσία τους στην Αργεντινή θα βοηθήσει στο να βρεθούν τα ίχνη είκοσι δύο αγνοούμενων Γάλλων πολιτών.

Τελικά καμία ομάδα και σχεδόν κανένας παίκτης δεν θα μποϊκοτάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο, παρά τους αστικούς μύθους που κυκλοφόρησαν για τον Γιόχαν Κρόιφ· οι Ολλανδοί θα αρνηθούν όμως να ανέβουν να πάρουν τα μετάλλια του τελικού και να παρευρεθούν στην επίσημη δεξίωση για να μη σφίξουν το χέρι του δικτάτορα ενώ οι Σουηδοί θα κατέβουν στο δρόμο να συμπαρασταθούν στις “τρελές της πλατείας του Μαΐου“, στις μανάδες και τις γιαγιάδες των αγνοούμενων που διαδήλωναν μπροστά στο Προεδρικό Μέγαρο στο Μπουένος Άιρες και που θα συνέχιζαν να το κάνουν για πάνω από σαράντα χρόνια.

Η εξέλιξη στα γήπεδα της Αργεντινής δεν είναι η ιδανικότερη για την Εθνική Γαλλίας κι ο Ινταλγκό έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από την πολύ δύσκολη κλήρωση –είναι στον ίδιο όμιλο με την Ιταλία και την Αλμπισελέστε και χάνουν κι από τις δύο 2-1– κι άλλα προβλήματα, ελαφρώς πιο γελοία. Τρεις μέρες πριν την έναρξη, οι παίκτες απαιτούν υψηλότερα πριμ από την εταιρεία που τους ντύνει, την Adidas, και ως αντίδραση περνούν μαύρο μαρκαδόρο στο λόγκο που διακοσμεί τα παπούτσια τους. Θυμίζουμε ότι ο Κρόιφ το 1974 και οι αδερφοί Φαν ντερ Κέρκοφ το 1978 φορούσαν φανέλες με δυο αντί για τρεις ρίγες γιατί είχαν συμβόλαιο με την ανταγωνίστρια Puma. Η συνέχεια θα είναι ακόμη καλύτερη. Το τρίτο ματς του ομίλου είναι απέναντι στους Ούγγρους που έχουν κι αυτοί ήδη αποκλειστεί. Ο φροντιστής των Γάλλων συνειδητοποιεί αργά, όταν βρίσκονται στο Μαρ ντελ Πλάτα, 404 χλμ. νοτιοανατολικά του Μπουένος Άιρες, ότι έχει πάρει μαζί του τις λάθος εμφανίσεις, τις λευκές, και το πρόβλημα είναι ότι οι Μαγυάροι παίζουν κι αυτοί στα άσπρα. Αν δε βρεθεί λύση, το ματς θα κριθεί στα χαρτιά εις βάρος της ομάδας του Ινταλγκό. Λίγη ώρα πριν αρχίσει ο αγώνας, περιπολικά και μηχανάκια ψάχνουν σε όλη την πόλη για χρωματιστές φανέλες. Βρίσκουν αυτές, με την πράσινη ρίγα, μιας τοπικής ομάδας ψαράδων, της CA Kimberley. Το ότι τα νούμερα  στα σορτσάκια είναι διαφορετικά ή το ότι το ματς αρχίζει με 45΄ καθυστέρηση είναι λεπτομέρεια. Η Γαλλία κερδίζει 3-1.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

• Πηγή: sombrero.gr
• Ετικέτες: απαγωγές, δεκάρια, προπονητής