Ο Γιάννης Βαλαώρας στη Λάρισα δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς και ταυτόχρονα αγαπημένους παίκτες που φόρεσαν τα «βυσσινί» προσφέροντας πάρα πολλά. Σήμερα ο παλαίμαχος άσος βρέθηκε στην μπουτίκ της ομάδας στο κέντρο της πόλης για να προμηθευτεί κι αυτός τις απαραίτητες μάσκες για την προστασία. Φυσικά με το σήμα της ΑΕΛ.
Το «Best Of Larissa» ήταν εκεί και βρήκε την ευκαιρία να θυμηθεί την ιστορία του γνωστού συνθήματος. Ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα…
Φωτορεπορτάζ Λεωνίδας Τζέκας
Στις 23 Μαΐου, ο Γιάννης Βαλαώρας, ένας από σημαντικότερους παίκτες στην ιστορία της ΑΕΛ, γίνεται 62 ετών. Πρόκειται για τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών για την ομάδα των Βυσσινί, αλλά και τον δεύτερο σε συμμετοχές, στο σύνολο των διοργανώσεων που έχει αγωνιστεί η ομάδα. Ο Βαλαώρας αγωνίστηκε 14 σεζόν στη Λάρισα, από το 1977 ως το 1991, και υπήρξε βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα της περιόδου 1987-88. Προηγουμένως είχε σφραγίσει μια ακόμα μαγική βραδιά της ΑΕΛ, σκοράροντας στο εκτός έδρας αγώνα της για το Κύπελλο Κυπελλούχων, κόντρα στη Σερβέτ.Επίσης, κατάφερε να βγει νικητής από ακόμα μια μάχη, αυτήν τη φορά με τον θάνατο. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1979, σώθηκε ως εκ θαύματος από τροχαίο δυστύχημα, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους δυο άλλα μεγάλα ταλέντα του ποδοσφαίρου της πόλης, ο Δημήτρης Κουκουλίτσιος και ο Δημήτρης Μουσιάρης. Ο Βαλαώρας συνέχισε να αγωνίζεται στην ΑΕΛ «και για τους άλλους δυο», όπως συχνά δήλωνε.Όμως, πέρα από τις επικές επιδόσεις με τη φανέλα της Λάρισας, έχει περάσει στην ιστορία και για κάτι ακόμα. Πρόκειται για το διαχρονικό σύνθημα «ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα», ένα σύνθημα ταυτισμένο με την επίτευξη κάποιου τέρματος και γενικότερα κάποιας θεαματικής προσπάθειας προς τα αντίπαλα δίχτυα. Ο ίδιος ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής έχει δηλώσει πώς ξεκίνησε -και καθιερώθηκε- το συγκεκριμένο σύνθημα.Το σύνθημα βγήκε τη χρονιά 1981-82. Ήταν σε έναν αγώνα κόντρα στον Παναθηναϊκό, στη Λεωφόρο. Εκεί, 13.000 οπαδοί του Παναθηναϊκού φώναζαν ρυθμικά το όνομα μου, όχι με το γνωστό σύνθημα αλλά λέγοντας μια βρισιά, ήταν κάτι σαν ‘τσ….. της ώρας, κάνει ο Βαλαώρας’. Στη συνέχεια, θυμάμαι πως είχα βάλει ένα γκολ στον Βασίλη Κωνσταντίνου και είχε γίνει το 0-1. Τότε, με μια φωνή αντέδρασαν οι δικοί μας οπαδοί, οι Ιερολοχίτες, φωνάζοντας ‘ήρθε η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα'».
