“Δεν είμαι εγώ ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής. Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στη Ροσάριο και το όνομα του είναι Κάρλοβιτς”

Αυτή ήταν η ακριβής απάντηση του Ντιέγκο Μαραντόνα το 1993 – όταν έφτασε στη Νιουέλς Όλντ Μπόις – σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πως νιώθει ως “Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής ever”. Ο δημοσιογράφος χαμογέλασε αλλά δεν συνέχισε με άλλες ερωτήσεις μιας και είχε πάρει την απάντηση του. Όταν μιλάει άλλωστε ο Θεός ο Μαραντόνα, καλό είναι να σιωπάμε. Αν είσαι και σε αργεντίνικα εδάφη το βουλώνεις απλά. Ας πάμε όμως παρακάτω.

O Τόμας Φελίπε Κάρλοβιτς βρίσκεται ανάμεσα στους παίκτες – μύθους του αργεντίνικου ποδοσφαίρου κι ας μην αγωνίστηκε ποτέ με τα χρώματα της Αλμπισελέστε. Γεννημένος στο Ροσάριο από Γιουγκοσλάβους μετανάστες το μακρινό ’49 και χαρακτήρας ήπιων τόνων, έγινε γρήγορα γνωστός για τις περίτεχνες ντρίμπλες του και την άψογη τεχνική του κατάρτιση. Το σήμα κατατεθέν του παίκτη ήταν η “ποδιά”. Να περνάει δηλαδή τη μπάλα κάτω απ’ τα πόδια του αντιπάλου, χαίδευοντας τη και συνεχίζοντας την προσπάθεια του επιτυχώς. Το λεγόμενο και τούνελ που λέει ο Αλέξης Σπυρόπουλος, όταν φυσικά απαγγέλει “ποδοσφαιρική ποίηση”, στις μεταδόσεις του. Όσοι τον είδαν, για να βοηθήσουν εμάς που δεν τον προλάβαμε λένε ότι ήταν ένας συνδυασμός χαρακτηριστικών του Ρεδόνδο και του Ρικέλμε. Ο Μενότι δήλωσε ότι είχε το… γονίδιο του Ροσάριο, αυτό που έχει και ο Λιονέλ Μέσι.

To παρατσούκλι που τον ακολουθεί ακόμα στις μέρες μας δημιουργήθηκε – εννοείται – μέσα στο γήπεδο και ήταν από αυτές τις στιγμές που σου μένουν ανεξίτηλες, αν τις ζήσεις. Trinche λοιπόν και θα καταλάβετε το λόγο. Όταν αγωνίζονταν με τα χρώματα της Σέντραλ Κόρντομπα (στο Ροσάριο κι αυτή μιας και ο παίκτης δεν έφευγε εύκολα απ’ την περιοχή) ο Κάρλοβιτς έκανε μια διπλή “ποδιά” σε κάποιο παίκτη της Ατλέτικο Ταγιέρες, πρώτα από μπροστά και μετά από πίσω, προκαλώντας ντελίριο στις εξέδρες του γηπέδου. Μάλιστα ήταν τόσο επιτυχημένη που σε ολόκληρη τη συνέχεια της αναμέτρησης αρκετοί απ’ το κοινό τη ζητούσαν ξανά και ξανά. Φήμες πως ο Trinche έκανε “ποδιές” ακόμα και στο δρόμο σε δύσμοιρους περαστικούς θεωρούνται ως υπερβολικές. Trinche είναι αυτό το πηρούνι. Ο οπαδός που έβγαλε το παρατσούκλι στο Γκαμπίνο Σόσα και τις τσιμεντωμένες του κερκίδες πρέπει να είχε σίγουρα τεράστια φαντασία. Μεγαλύτερη κι απ’ αυτή που έβγαζε ο Κάρλοβιτς στο παιχνίδι του. Όπως και να ‘χει είναι άκρως χαρακτηριστικό για το φίλο μας.

Ο Κάρλοβιτς αν και ήταν ένας απίστευτος κεντρικός μέσος (ο Πέκερμαν τον θεωρεί ως τον κορυφαίο δημιουργικό μέσο που έχει δει στην καριέρα του) δεν μπορούσε να πάρει το ποδόσφαιρο και πολύ στα σοβαρά. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να ευχαριστηθεί το παιχνίδι, να κάνει τις “ποδιές” του – με τις πάντα κατεβασμένες κάλτσες του – και να επιστρέψει στο Ροσάριο. Να βγει με φίλους στα μπαράκια της περιοχής και γενικά να ζει χαλαρός και ευτυχισμένος. Για να καταλάβετε. Τη σαιζόν 1972-1973 ο παίκτης αγωνίστηκε στη Ριβαντάβια, μακριά απ’το σπίτι του. Σε μια αναμέτρηση με τη Σαν Μάρτιν, αν έπαιζε σε ολόκληρο το 90λέπτο, θα έχανε το λεωφορείο για το Ροσάριο. Για τον Κάρλοβιτς φυσικά και δεν υπήρχε ουδεμία τέτοια περίπτωση. Όπως είχε πει ο συμπαίκτης του Ούγκο Μέμολι, ο Τόμας Κάρλοβιτς αποβλήθηκε λίγο πριν το ημίχρονο. Έκανε ένα γρήγορο μπανάκι και έφυγε τρέχοντας για το σπίτι του. Λύσεις άλλωστε πάντα υπάρχουν για να καταφέρεις αυτό που θες.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

• Πηγή: sombrero.gr
• Ετικέτες: άρχοντας, Κάρλοβιτς, μαραντόνα, ποδιάς