Ιστορίες τυπογραφείου με τον Χρήστο Τσαντήλα*
ΕΚΕΙΝΟ το παλικάρι που εμφανίστηκε ένα πρωί πριν κάποια χρόνια στην αίθουσα της σύνταξης, είχε μια περίεργη, πλην όμως πονηρεμένη …αφέλεια στο βλέμμα του. Όταν πέρασε το κατώφλι των γραφείων της εφημερίδας, στην οδό Παπασταύρου, λες και γνώριζε καλά τους χώρους και τα γραφεία, πήγε «καρφί» και κάθισε σε μια πολυθρόνα μπροστά από τον αρχισυντάκτη. Άπλωσε το ένα χέρι πάνω στο γραφείο και με μια κίνηση συνομωτική, σκυμμένος και με χαμηλή φωνή, φανέρωσε το…μυστικό του:
– «Ξέρω ποιός σκότωσε τον Μομφεράτο»!
ΟΣΟΙ από τους συναδέλφους δημοσιογράφους βρίσκονταν κοντά στο γραφείο και μπόρεσαν να ακούσουν την πληροφορία που ήταν έτοιμος να δώσει ο νεαρός, έριξαν το βλέμμα επάνω του με περιέργεια, αναμένοντας τι θα πει… Ήταν μια εποχή όπου όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τις εκτελέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Περίοδος που σε όλες τις εφημερίδες, ιδιαιτέρως του κέντρου, οι εκδότες είχαν λάβει αυστηρά αστυνομικά μέτρα προστασίας. Το ίδιο έκανε και η (επαρχιακή μεν, αλλά πανελληνίως στην πρώτη πεντάδα τότε κυκλοφοριακά), «Ελευθερία» του Παναγιώτη Δημητρακόπουλου.
– Δεν κατάλαβα νεαρέ. Πώς ξέρεις δηλαδή τον δολοφόνο του εκδότη; Ποιος είσαι;
– Δεν με βλέπεις; Πράκτορας είμαι… Μυστικός. Δουλεύω για τους Ρώσους…αλλά δίνω πληροφορίες και στη Μοσάντ.
ΦΥΣΙΚΑ δεν υπήρξε δεύτερη αφορμή για να καταλάβουμε περισσότερα. Σηκώθηκε απότομα από την πολυθρόνα, γύρισε το κεφάλι μια δεξιά μια αριστερά και με ένα φωναχτό «θα τα ξαναπούμε» έφυγε τρέχοντας σαν κυνηγημένος προς την έξοδο…
Όπως καταλήξαμε όλοι που βρισκόμασταν στον πρώτο όροφο, ήταν μια από τις πολλές «βαριές περιπτώσεις» που κατά καιρούς μας επισκέπτονταν στην εφημερίδα και ύστερα εξαφανίζονταν δια παντός…
Αλλά, μπάαα…Ύστερα από έναν ή δύο μήνες, εκείνος επέστρεψε. Με τον ίδιο τρόπο. Σαν να τον κυνηγούσαν. Κάθισε στην ίδια πολυθρόνα.
– «Ο Κουρτσώφ είναι φιλος μου, μπορώ να τον συναντήσω στο αεροδρόμιο του Τέλ Αβίβ. Θα μου πει ποιοί κρύβονται πίσω από την 17 Νοέμβρη. Τον άλλο μήνα θα περάσω να σου πώ. Έχω συνάντηση και με έναν Ρώσο μυστικό…».
ΚΑΠΝΟΣ και πάλι… τροχάδην προς την έξοδο… «Στάσου βρε» -λαγός, άφαντος ο Λαρισαίος …Τζέιμς Μπόντ! Έτρεξε πίσω του και ένας από τους πλέον ικανούς συντάκτες, καταλληλότερος όλων, που τα έψαχνε τέτοια περιστατικά, (αείμνηστος πλέον) ο Δημήτρης Βάλλας. Αλλά μάταια, πού να τον φτάσει. «Αέρας» ο πράκτορας…
Και κει που τον ξεχάσαμε, για πολλούς μήνες, μετά, νάτος πάλι στο γραφείο. Με μούσι και μακρύ μαλλί και σηκωμένους γιακάδες, και γυαλί πρακτορικό και μάτι που γυαλίζει:
– «Τον βρήκα! Ο δολοφόνος κρύβεται σε ένα χωριό της Ελασσόνας…Αλλά πρέπει πρώτα να τον συναντήσω…».
– «Κάτσε ρε φίλε, μην εξαφανιστείς πάλι… Ποιος είσαι;».
– Κάνεις πως δεν με ξέρεις τώρα…θυμάσαι στη Λευκωσία που μας έστειλαν μαζί να συναντήσουμε τον Γιόζερ; Της CIA τον πράκτορα…τον σγουρομάλλη…Εσύ είσαι ακόμα στην Μοσάρ;
ΚΑΙ αφού έπρεπε να «παίξει» κανείς στο ίδιο έργο με τον Λαρισαίο … Τζέημς Μπόντ – πράκτορα 007 (αλλιώς δεν ξεμπέρδευε εύκολα), η διεύθυνση σύνταξης της «Ε» απέκτησε για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα, τον δικό της απίστευτο… πληροφοριοδότη! Στο κόλπο, με «τα νερά του» και εμείς. Μαθαίναμε λοιπόν από πρώτο χέρι, ποιος έβαζε βόμβες στις τράπεζες, ποιος δολοφόνησε τον Σουηδό πρόεδρο Ούλωφ Πάλμε, ποιοί κρύβονταν πίσω από τρομοκρατικές επιθέσεις σε Βηρυττό και Κάιρο, ποιός δολοφόνησε τον Παύλο Μπακογιάννη, τον Ρίτσαρντ Γουέλς τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη, τον βιομήχανο Δημήτρη Αγγελόπουλο, ήξερε πού κρύβονταν διάσημοι ληστές και άλλα πολλά… Αν δεν τον στέλναμε σε κάποια κατασκοπευτική αποστολή θύμωνε τότε και γίνονταν επικίνδυνος και… τέλος πάντων, η «δράση» του νεαρού φουκαρά (η καταγωγή του όπως μάθαμε από μεγάλο χωριό βόρεια της Λάρισας) αναστέλλονταν κατά διαστήματα, ώσπου πληροφορηθήκαμε ότι εκείνα τα διαστήματα που δεν έδινε σημεία ζωής, απλά βρίσκονταν «φιλοξενούμενος» στην Πέτρα Ολύμπου. Εκεί βρίσκονταν και το ορμητήριο του. Όπως και τόσων άλλων…
*Ο Χρήστος Τσαντήλας υπήρξε πετυχημένος διευθυντής σύνταξης επί σειράς δεκαετιών της εφημερίδας Ελευθερία. Σημείωσε σπουδαίες δημοσιογραφικές επιτυχίες καθ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
- Ετικέτες: κατάσκοπος, Λάρισα, Τσαντήλας
