Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της περιφοράς (δια πλατφόρμας φορτηγού) …ανα τας οδούς και τας ρύμας της πρωτεύουσας, της καλλίφωνης αοιδού κυρίας Άλκηστις Πρωτοψάλτη, οπότε και παρουσιάστηκε η ευκαιρία εις τον πρωθυπουργόν της δοκιμαζόμενης (υπο του κορωνοιού) Ελλάδος, κύριον Κυριάκον Μητσοτάκην, για να τέρψει την ακουστικήν του αίσθηση με άσματα για… τους κατ´οίκον περιορισμένους Έλληνες, μου θύμισε κάποιον ανισόρροπο γηγενή, μακαρίτη σήμερα, όστις κάποτε, καθ´ εκάστην εβδομάδα και ιδίως Πέμπτην προς Παρασκευήν, προκαλούσε εκτός από την τύχη του και την δημοσιότητα με παρουσίαση στα τοπικά ΜΜΕ των «ηρωικών» κατορθωμάτων του…
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ο αθεόφοβος; Ανέβηκε λοιπόν μια φορά στο καμπαναριό του Αγίου Νικολάου, του ιερού ναού της Λάρισας, βράδυ αργά προς Παρασκευή και απειλούσε να αυτοκτονήσει. Έλεγε ότι θα πηδήξει στο κενό. Πυροσβεστική, αστυνομία από κάτω, κόσμος πολύς, περίεργοι, τρομαγμένοι γείτονες, προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν. «Μην το κάνεις, σε παρακαλούμε». Αυτός όμως άλλο ήθελε – όπως απεδείχθη. Να τηλεφωνήσουν στον αρχισυντάκτη της «Ελευθερίας» για να στείλει δημοσιογράφο και φωτογράφο κάτω απο το καμπαναριό να καλύψει η εφημερίδα την διαμαρτυρία του. Να μαθει ο κόσμος τον πόνο του. Το απαιτούσε, αλλιώς έκανε πως θα πηδούσε!
ΕΤΣΙ κι έγινε. «Κάτσε καλά Σπύρο, μην πηδάς Σπύρο και θα τα βρούμε όλα, ότι θέλεις Σπύρο κατέβα από κει», μας ταλαιπώρησε πέντε ώρες ο Σπύρος, τελικά κατέβηκε, με χειροκροτήματα του πλήθους. Τον φωτογράφισαν πριν τον μπουζουριάσουν στο περιπολικό, «ρεκλάμα» ο Σπύρος στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας! Τον πήραν και τα κανάλια, στα δελτία ειδήσεων, πρώτη φάτσα ο Σπύρος, «έπαιξε» και πανελλαδικά.
Πέρασαν βδομάδες. Ο παρ´ ολίγον αυτόχειρας ξεχάστηκε, όπως και η πράξη του, μέχρι ένα βράδυ που χτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο μου.
«Κύριε αρχισυντάκτα ο Σπύρος είμαι. Στείλε τώρα φωτογράφο. Ανεβαίνω στο καμπαναριό»…
Πάλι κόσμος από κάτω, πυροσβέστες και αστυνομικοί στον Αγιο Νικόλαο, νέο καψόνι, μου φάνηκε ότι ήθελαν να τον κατεβάσουν και να τον πλακώσουν στο ξύλο. Κάτω ξανά ο Σπύρος μετά απο ώρες, πάλι στην εφημερίδα, γεγονός γαρ, φωτογραφίες, φάτσα – κάρτα, πρώτη μούρη, ευτυχώς δεν πήδηξε ο Σπύρος, ούτε αυτή τη φορά…
ΣΕ μια βδομάδα ξανά το τηλέφωνο:
-Ο Σπύρος είμαι κύριε αρχισυντάκτα.
-Ποιός Σπύρος – ρωτάω αν και καταλαβαίνω την φωνή.
-Ο Σπύρος μωρέ, ο καμπαναριάς.
-Ε, τι θέλεις πάλι;
-Να στείλεις φωτογράφο. Στις 8 θα ανέβω στο καμπαναριό!
-Δεν μας παρατάς ρε Σπύρο, και να ήθελα – του λέω – να στείλω, δεν έχω διαθέσιμο φωτογράφο τώρα. Άντε πήγαινε σπιτι να ξεμυθήσεις πρώτα.
-Καλά, θα ανέβω τότε αύριο. Τέτοια ώρα. Έτσι; Να τον έχεις έτοιμο, κοίταξε μην ξεχάσεις τον φωτογράφο ε;
Ο ΣΠΥΡΟΣ ο καμπαναριάς, (έτσι τον βαφτίσαμε οι συνάδελφοι στην εφημερίδα) πολλές φορές απείλησε ότι θα σκαρφαλώσει πάλι στο καμπαναριό του Αγίου Νικολάου. Όμως χωρίς φωτογράφο κάθε φορά το ανέβαλε. Ήθελε δημοσιότητα ο Σπύρος, ποτέ δεν θα πηδούσε απο το καμπαναριό. Κάτι αντίστοιχο, είμαι σίγουρος, θα έκαναν πολλοί σήμερα χάριν της δημοσιότητας. Μπορεί να μην ανέβαιναν σε καμπαναριά, ίσως να περνούσαν χορεύοντας και τραγουδώντας ακόμα και μπροστά από μια … προεδρική κατοικία!
– ΕΧΕΙ όμως δυσάρεστο φινάλε η ιστορία. Ο Σπύρος δεν κατάφερε να δώσει τέλος στη ζωή του πέφτοντας από καμπαναριό. Κάηκε ζωντανός όταν αποκοιμήθηκε με τσιγάρο αναμένο στο στόμα σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου στην παλιά ψαραγορά ο φουκαράς. Και μάλλον ελάχιστοι τον έκλαψαν.
Κέρδισε όμως και πάλι λίγη δημοσιότητα…
*Ο Χρήστος Τσαντήλας υπήρξε επί σειρά δεκαετιών αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Ελευθερία. Σημείωσε σπουδαίες δημοσιογραφικές επιτυχίες καθ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
- Ετικέτες: καμπαναριάς, Λάρισα, Σπύρος, Τσαντήλας
