Ιστορίες του Τυπογραφείου, από τον Χρήστο Τσαντήλα*
Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ του διπλανού γραφείου σηκώθηκε απότομα από την πολυθρόνα και πέταξε νευρικά το στυλό του σε μια στοίβα χαρτιά! Δευτερόλεπτα πριν είχε κατεβάσει με νεύρο το ακουστικό του τηλεφώνου στην παλιά συσκευή, (εκείνες τις βαριές με το καντράν των δέκα δακτύλων και το κλειδάκι στο μηδέν – για να μην παίρνει υπεραστικά), κάνοντας τέτοιον θόρυβο που απέσπασε την προσοχή και των υπολοίπων δημοσιογράφων που εργάζονταν στην αίθουσα της σύνταξης.
– Τι έγινε ρε Βαγγέλη, ποιος ήταν στη γραμμή…τι σου είπε και τα πήρες;
Ένα «έρχεται» ήταν η απάντηση του, μαζί με επιφωνήματα και χειρονομίες εκνευρισμού για κάτι που ανέμενε και τον έβγαλε από τα ρούχα του…
– Από την είσοδο τα κορίτσια με ειδοποίησαν… ανεβαίνει τις σκάλες, έρχεται πάλι η δαιμονισμένη…
(Ένα «ώχχχ» απ´όλους, μακρόσυρτο… και ταυτόχρονα η εμφάνιση στο πλατύσκαλο της μαυροντυμένης, αναμαλλιασμένης γυναίκας).
– Αν δεν πάρετε τον Διαβολίτση, δεν φεύγω…
– Άντε πάλι, δεν θα μας αφήσεις να κάνουμε δουλειά και σήμερα…
ΜΑΣ επισκέπτονταν μέρα παρά μέρα, κάποτε και δυο φορές την ημέρα, όποια ώρα της … κάπνιζε, μάλιστα περισσότερο τύχαινε σε ώρα μεγάλης πίεσης όλων για να προφτάσουν την διαδικασία και τους χρόνους έκδοσης της εφημερίδας. Τέτοια αναποδιά…
– Τι γυρεύεις κυρία μου πάλι; Άσε μας να δουλέψουμε. Αμάν πια…
– Αυτός φταίει, αυτός, ο …διαβολίτσης.(Κολλημένη αυτή). Να του πεις να μην κοροϊδεύει τον κόσμο, αυτός είναι με τον διάβολο… Αντίχριστος είναι.
ΔΕΝ έφευγε ούτε μας άφηνε ήσυχους στη δουλειά μας, παρά τις απειλές ότι θα καλέσουμε την αστυνομία. Πέρασαν εβδομάδες πολλές, ο ίδιος χαβάς… ήθελε να πάρουμε τον …διαβολίτση στο τηλέφωνο. Ώσπου έπεσε στα χέρια μας ένα άρθρο αθηναϊκής εφημερίδας που το υπέγραφε κάποιος… ονόματι Διαβολίτσης! Ήταν το πραγματικό του επίθετο, γνωστός στους κύκλους της εκκλησίας για τα αντιδραστικά του άρθρα. Και ήταν η αιτία για την συμπεριφορά της …σαλταρισμένης γυναίκας, η οποία ευρίσκε στην «Ελευθερία» το μέσον για να επιτεθεί στον Διαβολίτση!
ΜΟΝΙΜΟΣ βραχνάς η αρρωστημένη εμμονή της, μας εύρισκε σχεδόν πάντα σε ένταση δουλειάς, δεν έφευγε από τα γραφεία ούτε με το καλό ούτε με το κακό, ώσπου μια ημέρα των ημερών, την πρόλαβαν δυο τύποι με άσπρες μπλούζες και την πήραν! Με κατεύθυνση γνωστή κλινική για τέτοιες περιπτώσεις…Όσο για μας, ψάχναμε το τηλεφωνο του Διαβολίτση. Έτσι να του τα ψάλλουμε του συναδέλφου που τα άρθρα του επηρέαζαν τους…ανισόρροπους!
*Ο Χρήστος Τσαντήλας υπήρξε επί σειρά δεκαετιών αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Ελευθερία. Σημείωσε σπουδαίες δημοσιογραφικές επιτυχίες καθ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
- Ετικέτες: Διαβολίτσης, Τσαντήλας, Χρήστος
