Το ξύλο κόβεται, τα κλαδιά σπάζουν, ένα σχίσιμο του αέρα και αμέσως ένας εκκωφαντικός γδούπος όταν ο κορμός φτάνει στη γη. H «πτώση» του δέντρου είναι μια συγκλονιστική στιγμή.
Φωτορεπορτάζ Λεωνίδας Τζέκας
Αυτό επαναλαμβάνεται δεκάδες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Kάθε πτώση δέντρου κρύβει το ρίσκο της. Oι υλοτόμοι νιώθουν πως ρισκάρουν τη ζωή τους κάθε τέτοια στιγμή. Oπως μας λένε οι ίδιοι, η αγωνία αυτή είναι ο μόνιμος εφιάλτης τους. Λίγο πριν αρχίσει το δέντρο να παίρνει κλίση, προειδοποιούν, ενημερώνουν. Oλοι βρίσκονται εκτός της ακτίνας του δέντρου.
H ημέρα τους ξεκινά στις 6 το πρωί και τελειώνουν λίγο πριν τη δύση του ηλίου. Συνήθως παίρνουν από το σπίτι το φαγητό τους, τον κατάλληλο ρουχισμό και όσα εφόδια τούς είναι απαραίτητα. Tις περισσότερες φορές, έχουν να διανύσουν μια απόσταση 20 χιλιομέτρων σε δασικό δρόμο για να φτάσουν στο σημείο όπου θα δουλέψουν.
Είναι γεγονός ότι παλιότερα εργάζονταν πολλοί από τους κατοίκους, κυρίως για προσωπική χρήση της παραγόμενης ξυλείας. Έκοβαν τα ξύλα για τη φωτιά, τα προσανάμματα, τα κλαριά για τον φούρνο και τα κουβαλούσαν μέχρι το χωριό με τα ζώα τους. Σήμερα, αυτό δεν γίνεται, παρά μόνο μέσα στο δάσος και στις δύσβατες περιοχές εκεί που δεν μπορεί να πάει το μηχάνημα, χρησιμοποιούνται ζώα και για τα καυσόξυλα και για τα ξύλα που χρησιμοποιούνται στη δόμηση ή για άλλη χρήση. Οι υλοτόμοι είναι οι καθαριστές του δάσους και επιβάλλεται να παραμείνουν εάν θέλουμε τα δάση μας να προστατεύονται κι εμείς να παίρνουμε με σεβασμό αυτό που η ίδια η φύση μάς το δίνει.
Η παραδοσιακή υλοτομία χάνεται. Οι νέοι δεν προσελκύονται από το επάγγελμα όμως. Μένουν οι παλιότεροι. Αυτοί και οι αναμνήσεις τους. Οι ιστορίες τους ψιθυρίζονται από τα δέντρα. Τις ακούσαμε για λογαριασμό του «Best Of Larissa» και σας τις μεταφέρουμε…
