Πολλές υποσχέσεις και ακόμη περισσότερες προσδοκίες επεφύλαξε το ντεμπούτο του Γιώργου Πέτρου ως νέου μουσικού διευθυντή της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ μ’ένα άκρως ερεθιστικό γκαλά Μπετόβεν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (Ηρώδειο, 18/7).

Ο πρόσφατος διορισμός του διεθνώς καταξιωμένου και πολυβραβευμένου Έλληνα αρχιμουσικού στο τιμόνι της Ορχήστρας της (πάλαι ποτέ) Ραδιοφωνίας αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον στοίχημα: παρά τους κατά καιρούς κλυδωνισμούς και την απομείωση της παρουσίας της, το ιστορικό σύνολο έχει μείζονα και ειδικό ρόλο να διαδραματίσει στα μουσικά μας πράγματα από πλευράς τόσο ρεπερτορίου όσο και ηχογραφήσεων. Η δεδομένη ευελιξία και το φιλέρευνο πνεύμα του Πέτρου σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη, εξαιρετικά επιτυχημένη -και εκτός συνόρων!- θητεία του στην Καμεράτα (το τιμόνι της οποίας δεν εγκαταλείπει) δημιουργεί εύλογα ελπίδες για το στίγμα που θα αφήσει και στην ΕΡΤ σ’αυτήν την (αρχικά;) εξαμηνιαία αποστολή…

Το ξεκίνημα στο Ηρώδειο (τη γενική πρόβα του οποίου μάς επετράπη ευγενικά να παρακολουθήσουμε στις 17/7) γέμισε αισιοδοξία. Κατ’αρχάς, για το ωραίο πρόγραμμα με λιγότερο προβεβλημένα έργα Μπετόβεν που τίμησε ιδανικά τη φετινή επέτειο 250 χρόνων από τη γέννηση του «Τιτάνα της μουσικής». Ακολούθως, για τον καλό συντονισμό, τη συγκέντρωση, τον ωραίο ήχο αλλά και τη θετική διάθεση της ορχήστρας, ιδιότητες που σποραδικά μόνο συνέδεε κανείς με αυτήν μέχρι σήμερα. Τέλος, γιατί οι ερμηνείες που προσφέρθηκαν από το μεσαίου μεγέθους ορχηστρικό κλιμάκιο αξιοποίησαν τα επιτεύγματα της ιστορικά ενημερωμένης ερμηνευτικής, χωρίς υπερβολές.

Η ερμηνεία της νεανικής 1ης Συμφωνίας του Μπετόβεν ενθουσίασε με το σφρίγος της αφήγησης (αλλά και την ανάδειξη πλήθους λεπτομερειών της γραφής), τη ρυθμική ζωντάνια, την εύροη εναλλαγή ταχυτήτων με μοναδικό σεβασμό των αγωγικών ενδείξεων, την γλαφυρή προβολή των κλιμάτων με ωραία σταθμισμένες δόσεις χαμόγελου, χιούμορ/λεπτής ειρωνείας αλλά και καλά τονισμένη προβολή των ποιητικών ξέφωτων. Η κλασική σύνθεση αποδόθηκε με κρυστάλλινα καθαρή άρθρωση και υφολογική ακρίβεια, καθώς αναδείχθηκαν οι δέουσες οφειλές άλλοτε στην κομψότητα ενός Χάϋντν άλλοτε στις πιο αιχμηρές αισθητικές στοχεύσεις του κινήματος «Θύελλα και ορμή».

Εξίσου επιτυχημένα απέδωσε νωρίτερα την απαιτητική άρια κοντσέρτου «Ah! Perfido» [«Αχ, δόλιε!»] η Μυρτώ Παπαθανασίου. Η διακεκριμένη σολίστ αξιοποίησε εν προκειμένω υποδειγματικά δύο γνωστές αρετές της: τη μακρά εμπειρία σε όπερες του Μότσαρτ και το οξύ δραματικό της αισθητήριο. Εάν η τεχνική και η αισθητική του τραγουδιού της παρέπεμπαν ευθέως -και ορθά- στο μοτσάρτιο πρότυπο αριών κοντσέρτου, η ισορροπημένη ανάδειξη των λυρικών και δραματικών διαστάσεων της ηρωίδας και η φροντισμένη νοηματοδότηση του λόγου συνέβαλαν καθοριστικά στη σμίλευση μιας ακόμη ολοκληρωμένης μουσικοθεατρικής προσωπογραφίας. Δεν θα υπερέβαλε κανείς αν έλεγε ότι η Λαρισαία υψίφωνος είναι από τις ελάχιστες (αν όχι, η μοναδική…) τραγουδίστρια στην Ελλάδα που κατέχει ένα τέτοιο, σπάνιο χάρισμα!

Τη βραδιά άνοιξαν τα «Τρία equali για τρομπόνια», που ο Μπετόβεν συνέθεσε για την «Ημέρα των ψυχών». Με μαλακό ήχο και προσεγμένες δυναμικές, οι τρομπονίστες Γιώργος Κρίμπερης, Δημήτρης Πέτσας και Κωνσταντίνος Αλεξανδρής, με τη σύμπραξη του Σάκη Μυρώνη στην τούμπα, μετέδωσαν επαρκώς τη στοχαστικότητα της (εκτός επίσημου καταλόγου έργων) σύνθεσης.

Το πρώτο μέρος της βραδιάς ολοκλήρωσε το δημοφιλές 4ο Κοντσέρτο για πιάνο που ερμήνευσε η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου. Η εκλεκτή σολίστ έχει συνεργασθεί ξανά με τον Πέτρου στο συγκεκριμένο έργο, αλλά σε όργανα εποχής. Στη γενική δοκιμή, τα πράγματα δεν κύλησαν δίχως προβλήματα, ιδίως ως προς την ποιότητα του διαλόγου μεταξύ των συντελεστών, λόγω είτε της αρκετά δυναμικής/κυρίαρχης παρουσίας του πιάνου, είτε της ενίοτε άτονης ορχηστρικής συνοδείας.

Όμως, το επιθυμητό υψηλό επίπεδο συμπόρευσης επιτεύχθηκε αβίαστα κατά τη συναυλία της 18/7, όπως επιβεβαίωσαν τόσο η παρακολούθηση οπτικού τεκμηρίου από τη ζωντανή τηλεοπτική μετάδοσή της όσο και η ακρόαση της live ηχογράφησης: το παίξιμο της Παπαστεφάνου συνδύασε ρώμη και ευαισθησία, (δεξιο)τεχνική άνεση και εκφραστική πληρότητα, ενώ η διεύθυνση του αρχιμουσικού διασφάλισε την αναγκαία συνοχή στην όλη εκτέλεση μέσω της προσεγμένης απόδοσης του μουσικού συντακτικού, της ποιότητας φραστικής και της ισοτιμίας της ορχηστρικής συνομιλίας με την πιανίστα. Ο εστιασμένος ήχος των εγχόρδων, τα προσεγμένα σόλι των ξύλινων πνευστών, η όλη σβελτάδα αντανακλαστικών κατέδειξαν τις δυνατότητες -αλλά και τα περιθώρια βελτίωσης- των μουσικών της Συμφωνικής της ΕΡΤ. Εν ολίγοις, μία συνεργασία που ξεκίνησε -και μακάρι να συνεχισθεί- με τους καλύτερους οιωνούς…

• Πηγή: athinorama.gr
• Ετικέτες: Λάρισα, Μυρτώ, ντεμπούτο, παπαθανασίου, παράσταση