Το Best Of Larissa ακολουθεί το ταξίδι μιας οικογένειας από τη Λάρισα στη Βαλτική:

Η μέρα σήμερα δεν έχει πολύ πρωϊνό ξύπνημα. Πρέπει να φύγουμε από το σπίτι γύρω στις 10:00, αφού το μουσείο τεχνολογίας AHHAA που θα επισκεφτούμε ανοίγει εκείνη την ώρα. Τα μουσεία τεχνολογίας είναι από τα αγαπημένα μας, όταν ταξιδεύουμε στην Ευρώπη. Σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη υπάρχει και ένα. Στα μουσεία αυτά υπάρχει διαδραστικότητα κα έτσι πάντα το διασκεδάζουμε, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουμε καινούργια πράγματα. Φτάνουμε στο μουσείο λίγο μετά τις 10:00 και παρκάρουμε δωρεάν στο πάρκινγκ ακριβώς δίπλα. Με το που μπαίνουμε μέσα μας ενημερώνουν ότι είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας, όπως επίσης και ότι δεν επιτρέπεται η χρήση υφασμάτινης μάσκας. Μπορούμε να αγοράσουμε, όμως εμείς πάντα έχουμε μαζί μας. Τις φοράμε, πληρώνουμε το οικογενειακό εισιτηριο των 35€  και μπαίνουμε μέσα. Σε αυτά τα μουσεία όταν μπαίνει κανείς δεν ξέρει τι να πρωτοδοκιμάσει. Είναι τόσα πολλά εκθέματα γύρω του που θέλει λίγη ώρα να συνηθίσει το μάτι του. Εμείς ξεκινάμε από τα οχήματα και πολύ γρήγορα ο καθένας μας αυτονομείται. Η πρώτη μεγάλη αίθουσα που μπήκαμε αφορά την τεχνολογία, ενώ ακολουθούν αίθουσες για τη φύση, τα μαθηματικά και την ιατρική. Η αίθουσα όμως που μας συναρπάζει όλους είναι αυτή των φόβων, όπου ερχόμαστε σε επαφή με τους περισσότερους φόβους του ανθρώπου, όπως η υψοφοβία, η κλειστοφοβία, η αραχνοβοφία και πολλές άλλες. Γελάμε πολύ μέσα στο δωμάτιο που προσομειώνει ένα πολύ μεγάλο σεισμό, ενώ τρομάζουμε όλοι στο δωμάτιο που παίρνει φωτιά από το τζάκι. Διασκεδάζουμε για πάνω από 2 ώρες και αφού κάνουμε τα μικρά μας ψωνια στο μαγαζάκι του μουσείου μπαίνουμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε από την πόλη αυτή και να οδηγήσουμε μέχρι το Πάρνου, 185 χιλιόμετρα δυτικότερα.

Το Πάρνου είναι δημοφιλές θέρετρο για καλοκαιρινές διακοπές με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και  μεγάλες παραλίες. Στο δρόμο τρώμε το μεσημεριανό μας, που έχουμε φροντίσει να έχουμε, ενώ σε μία στάση που κάνουμε το αυτοκίνητο αρνείται να πάρει ξανά μπρος. Από χθες μας έκανε κάτι νούμερα και σήμερα δείχνει να μην συνεργάζεται. Ευτυχώς η αγωνία μας δεν διαρκεί πολύ και συνεχίζουμε το ταξίδι μας. Η διαδρομή που περνάμε είναι υπέροχη, μέσα στα δάση. Το φαγητό μας νύσταξε όλους, έτσι βρίσκουμε ένα μικρό ισκιάκο και κοιμόμαστε για 10-15 λεπτά, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, χωρίς πολλά χασμουρητά. Στις 15:30 φτάνουμε στο σπίτι μας. Το σπίτι, όπως και πολλά σπίτια σε αυτήν την πόλη είναι ξύλινο και έτσι όπως φαίνεται απ’ έξω πολύ παλιό. Τα κλειδιά μας, όπως μας έχει ειδοποιήσει η ιδιοκτήρια, μας περιμένουν στο κουτάκι με τα γράμματα. Πραγματικά είναι εκεί. Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο και ευτυχώς βλέπουμε έναν πολύ ωραίο και τακτικό χώρο. Κατεβάζουμε τα πράγματα μας και τακτοποιούμαστε. Δεν είναι να καθήσουμε και πολύ αφού μας περιμένει η παραλία. Σε λίγη ώρα είμαστε ξανά στο αυτοκίνητο και οδηγούμε προς αυτήν.

Η παραλία είναι μόνο 5 λεπτά οδήγησης. Φτάνουμε και παρκάρουμε με 4€/ώρα. Το πάρκινγκ στην Εσθονία δεν είναι καθόλου φθηνό… Η παραλία είναι με μία πολλή λεπτή και ωραία άμμο. Φτάνουμε μέχρι τη θάλασσα η οποία είναι σε άμπωτη. Μπαίνουμε, όμως είναι πολύ ρηχή. Ακόμα και 100 μέτρα πιο μέσα, ακόμα δεν έχει φτάσει το νερό μέρι τη μέση! Ο Βασίλης είναι ο πιο τολμηρός. Παρόλο που το νερό είναι κρύο και το αεράκι που φυσάει είναι αρκετά δροσερό, μπαίνει ολόκληρος μέσα. Οι υπόλοιποι δεν το τολμάμε. Όταν ο αέρας κοπάζει αισθανόμαστε τον ήλιο αρκετά καυτό. Για αρκετή ώρα κάνουμε ηλιοθεραπεία. Είναι παράξενο που πριν από 8 μέρες ήμασταν στην παραλία του Πλαταμώνα! Ευχαριστιόμαστε τον ήλιο και καμιά φορά μπαίνουμε και στη θάλασσα. Πριν κλείσουμε την μία ώρα, βιαζόμαστε να φύγουμε, ώστε να μην μας χρεώσουν και άλλα 4€ για τη στάθμευση. Φεύγουμε και με μικρή στάση στο σπίτι, παρκάρουμε στο κέντρο της πόλης. Είναι ακριβώς 18:00 και η στάθμευση πλέον είναι δωρεάν. Γενικά έχουμε παρατηρήσει ότι στη χώρα το ωράριο λειτουργίας των περισσότερων πραγμάτων είναι 10:00-18:00. Είναι λογικό, αφού το χειμώνα οι ώρες με ήλιο συγκεντρώνονται στο ωράριο αυτό.

Η πόλη φαίνεται πολύ ζωντανή, με κόσμο και αρκετά καφέ, εστιατόρια και μπαρ ανοιχτά. Ο Βασίλης θέλει να βολτάρει σε ένα εμπορικό, έτσι τον αφήνουμε σε ένα από αυτά του κέντρου και οι υπόλοιποι πάμε για καφέ. Καθόμαστε στο MUM Cafe και πίνουμε έναν εξαίσιο καφέ! Η Νάγια μάλιστα βρίσκει και φρέντο καπουτσίνο. Παρατηρούμε τον κόσμο γύρω μας. Είναι πολύ λογικό που σε αυτήν τη χώρα δεν υπάρχει μεγάλη διάδοση του κορωνοϊού. Οι άνθρωποι κρατάνε από μόνοι τους τις αποστάσεις και δεν είναι τόσο διαχυτικοί όσο εμείς. Στο διπλανό μας τραπέζι η παρέα τα έχει φάει όλα! Δεν έχει σταματήσει να παραγγέλνει… Όταν το μάτι μας χορταίνει, πληρώνουμε και κάνουμε μία βόλτα στο κέντρο. Όλα είναι τακτοποιημένα στην εντέλεια. Το κέντρο δεν είναι τόσο μεγάλο και γρήγορα το εξαντλούμε. Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι τα πολλά πάρκα και το πράσινο της πόλης αυτής, κάτι που έχουμε δει και στις άλλες πόλεις φυσικά. Κάνουμε αυθόρμητα σύγκριση με τις δικές μας πόλεις… Αργότερα βρίσκουμε το Βασίλη στο εμπορικό. Εχει κάνει δύο αγορές! Ένα καινούργιο τσαντάκι και μαύρα γυαλιά. Μας τα δείχνει χαρούμενος! Κάνουμε μερικά ψώνια στο σούπερ μάρκετ και γυρίζουμε στο σπίτι για μαγείρεμα, χαλάρωση και αργότερα ύπνο. Αύριο έχουμε να επισκεφτούμε ένα νησί!

• Πηγή: Linokostas.blogspot.com
• Ετικέτες: Βαλτική, Λαρισαίων, οικογένεια