Το Best Of Larissa ακολουθεί το ταξίδι μιας οικογένειας από τη Λάρισα στη Βαλτική:
Ημέρα 12η:
Σήμερα έχουμε να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα. Θα οδηγήσουμε παραλιακά στην Δυτική περιοχής της Λετονίας, Kurzeme. Η βόλτα αυτή θα μας δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε την εξοχή της χώρας, ενώ θα φτάσουμε μέχρι τη Lepaja, τελευταία στάση πριν αποχαιρετήσουμε και την Λετονία. Ξυπνάμε αρκετά νωρίς, όμως καταφέρνουμε να φύγουμε τελικά λίγο πριν τις 9:00. Είναι Σάββατο πρωί και οι δρόμοι είναι άδειοι. Περνάμε γρήγορα μέσα από την πόλη και συνεχίζουμε για την πρώτη στάση μας το χωριό Roja, 140 χιλιόμετρα βοριοδυτικότερα. Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε τα πρώτα χωριουδάκια. Παρατηρούμε ότι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει η τάξη της Εσθονίας. Παρόλα αυτά είναι το ίδιο όμορφα. Η ταχύτητα μας δεν ξεπερνάει τα 90. Που και που βλέπουμε και κανένα ραντάρ και εκεί που πάμε να χαλαρώσουμε, μαζευόμαστε. Πριν τις 11 φτάνουμε στη Roja. Το χωριό είναι αρκετά μεγάλο. Σταματάμε στο καφέ που έχουμε σημάνει, που βρίσκεται σε ένα όμορφο ξενοδοχείο. Κατεβαίνουμε και ο Κωστής μπαίνει να παραγγείλει. Είναι σελφ σέρβις και έχει ουρά. Ο κόσμος δεν κρατάει κανένα μέτρο ασφαλείας. Ο Κωστής νοιώθει αρκετά άβολα, αφού αισθάνεται εγκλωβισμένος με τόσο πολύ κόσμο γύρω του. Μας κάνει εντύπωση που η χώρα αυτή έχει τόσα λίγα κρούσματα… Από την άλλη ο καθένας που παραγγέλνει κάνει 10-15 λεπτά! Αποφασίζουμε να φύγουμε. Θα βρούμε κάτι καλύτερο. Πραγματικά δεν αργούμε να το βρούμε. Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω βλέπουμε μία ταμπέλα για καφέ και στρίβουμε, μέσα στο δάσος, προς τη θάλασσα. Πράγματι, υπάρχει ένα πολύ όμορφο ξενοδοχείο, to Dzintarkrasts, με ξύλινα σπιτάκια, πνιγμένο μέσα στο πράσινο. Τέλεια! Καθόμαστε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και παραγγέλνουμε τον καφέ μας. Το μέρος είναι ονειρικό και ανταμοιβόμαστε για την υπομονή μας. Μπροστά μας, προς τη θάλασσα, βλέπουμε μία αρκετά μεγάλη καταπράσινη έκταση, που μάλλον χρησιμοποιείται ως κάμπινγκ, αφού βλέπουμε καμιά δεκαριά διάσπαρτες σκηνές. Το μέρος είναι ιδανικό για χαλάρωση και ξεκούραση. 
Συνεχίζουμε προς το ακρωτήριο Kolka. Στο ακρωτήριο αυτό, απέναντι από το Saaremaa, που ήμασταν πριν λίγες μέρες, ενώνονται δύο θάλασσες. Τα στενά Irma και ο κόλπος της Ρίγας. Είναι κοντά το ακρωτήριο. Φτάνουμε γρήγορα. Εδώ υπάρχει μία οργανωμένη κατάσταση. Πάρκινγκ με 1,5€ την ώρα και 2-3 μαγαζάκια για την εξυπηρέτηση του κόσμου. Παρκάρουμε σε μία από τις λίγες ελεύθερες θέσεις. Περπατάμε μέχρι το ακρωτήριο. Και εδώ η θάλασσα είναι ρηχή, έτσι αρκετός κόσμος περπατάει μέσα σ’ αυτή. Είναι εντυπωσιακό το φαινόμενο της ένωσης των δύο αυτών θαλασσών, οι οποίες έχουν διαφορετικό κυματισμό μεταξύ τους. Ο Βασίλης ανεβαίνει στον τελευταίο βράχο του ακρωτηρίου. Φεύγουμε για την επόμενη στάση μας. 
Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω έχουμε σημάνει ένα σημείο όπου υπάρχει ένα ξύλινο κιόσκι, μπροστά σε μία λίμνη. Εκεί θα κάνουμε πικ νικ. Η Νάγια που σήμερα γιορτάζει ζήτησε μακαρόνια καρμπονάρα, έτσι ο Κωστής φρόντισε νωρίς το πρωί να την ετοιμάσει και να την μοιράσει σε τέσσερα μπωλ. Πεινάμε πολύ, έτσι σχεδόν αμέσως αδειάζει ο καθένας το μπωλ του. Δίπλα μας παρκάρει ένα αυτοκίνητο. Είναι ο ηλικιωμένος πατέρας και ο γιος του που βγάζουν τα σύνεργα της ψαρικής για να ψαρέψουν στη λίμνη. 
Φεύγουμε προς την επόμενη στάση. Τον φάρο Slītere. Ο φάρος αυτός, ενώ θα περίμενε κανένας να είναι μπροστά στη θάλασσα, βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα πιο μέσα. Όταν φτάνουμε διαβάζουμε ότι η θάλασσα παλιότερα έφτανε μέχρι εδώ. Έτσι εξηγείται… Ανεβαίνουμε μέχρι την κορυφή και βλέπουμε τη θάλασσα, εκεί που βρίσκεται σήμερα. Συνεχίζουμε. 
Ο Κωστής ανακοινώνει την επόμενη στάση. Το ραδιοτηλεσκόπιο Irbene. Στο άκουσμα αυτό η Λίνα βάζει τα γέλια… «Πόσο πολύ με ενδιαφέρουν τα ραδιοτηλεσκόπια;», μας λέει μέσα στα γέλια της.
Το Διεθνές Κέντρο Ραδιοαστρονομίας Ventspils, δημιουργήθηκε το 1971 από τους Ρώσους και κρατήθηκε μυστικό για πολλά χρόνια. Δίπλα μάλιστα στο κέντρο χτίστηκε ένοας οικισμός για να στεγάσει τους στρατιωτικούς και τις οικογένειες τους. Το μέρος αυτό δεν καταγράφηκε ποτέ σε κανέναν χάρτη. Όταν το 1991 αυτονομήθηκε η χώρα το κέντρο αναβαθμίστηκε, με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σήμερα λειτουργεί κανονικά. Εμείς θα πάμε θα δούμε έξω από τον περιφραγμένο χώρο το μεγαλύτερο από τα τρία ραδιοτηλεσκόπια, το RT-32, διαμέτρου 32 μέτρων, μεγαλύτερο στην Βόρεια Ευρώπη και 8ο μεγαλύτερο σε όλο τον κόσμο. Πριν φτάσουμε εκεί προσπερνάμε τον οικισμό Irbene, ο οποίος σήμερα είναι μία πόλη φάντασμα. Βλέπουμε αρκετούς που έχουν σταματήσει εδώ και περιπλανώνται στα αδειανά κτίρια. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται το σημείο που φαίνεται καλύτερατο RT-32. «Είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό», παραδέχεται η Λίνα. Θαυμάζουμε αυτό το τεράστιο δημιούργημα, το οποίο έχει σκοπό την ανίχνευση ραδιοκυμάτων και ραδιοπηγών. Τα ραδιοτηλεσκόπια είναι ικανά να «απεικονίζουν» τα περισσότερα είδη ουράνιων στόχων, όπως γαλαξίες, νεφελώματα, ακόμα και ραδιοεκπομπές από πλανήτες.
Συνεχίζουμε. Τελευταία στάση για σήμερα η πόλη Ventspils. Η πόλη, μεγάλο λιμάνι της χώρας, παρόλο που στην είσοδο μας δίνει την εντύπωση μιας βιομηχανικής πόλης, όσο προχωρούμε προς το κέντρο η γνώμη μας αλλάξει. Είναι μία όμορφη και πολύ τακτική πόλη. Κάνουμε μία βόλτα με το αυτοκίνητο στο κέντρο της και καταλήγουμε στο εστιατόριο Skroderkrogs, για καφέ. Το εστιατόριο είναι πολύ δημοφιλές. Είμαστε τυχεροί που βρίσκουμε ένα τραπέζι. Παραγγέλνουμε καφέ και γλυκά. Ό,τι δοκιμάζουμε είναι εξαιρετικό, σε όψη και γεύση. Δίκαια έχει τόσο κόσμο, ενώ από ένα σημείο και μετά ο κόσμος περιμένει σε ουρά για να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Είμαστε όλοι αρκετά κουρασμένοι και συνεχίζουμε για την πόλη Lepaja που θα κοιμηθούμε σήμερα. Στο δρόμο τρέχουμε με την εξωπραγματική ταχύτητα των 110 Km/h, παραπάνω από το όριο ταχύτητας των 90 Km/h , αφού δεν βλέπουμε ραντάρ και ανυπομονούμε να φτάσουμε. Γύρω στις 19:00 παρκάρουμε κάτω από το διαμέρισμα του 5ου ορόφου, σε μία πολυκατοικία που βρίσκεται αρκετά έξω από το κέντρο.
Τακτοποιούμαστε, χαλαρώνουμε και βγαίνουμε προς το κέντρο για να δούμε την πόλη. Παρκάρουμε εύκολα. Μετά τις 18:00 είναι δωρεάν και έχει πολύ λίγα αυτοκίνητα. Περπατάμε και βλέπουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους. Παντού ερημιά. Όλοι έχουν μαζευτεί στα σπίτια τους. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα στο κέντρο που είναι σχετικά μικρό. Μας κάνουν εντύπωση ο καθεδρικός ναός, το εντυπωσιακό Μέγαρο Μουσικής και τα παλιά και διατηρητέα κτίρια της πόλης, ενώ επιστρέφουμε στο πιο ζωντανό κομμάτι της πόλης, την πλατεία Rose. Βρίσκουμε το Tex Mex εστιατόριο Klondaika, του οποίου μας αρέσει η ατμόσφαιρα. Υπάρχουν δύο μουσικοί που κάνουν το διάλειμμα τους την στιγμή που καθόμαστε. Παραγγέλνουμε για να φάμε ελαφρά. Το μαγαζί είναι σίγουρα μέρος μίας αλυσίδας καταστημάτων, αφού όλα είναι προσεγμένα εδώ. Μετά από λίγο οι μουσικοί ξαναρχίζουν. Παίζουν ρομαντική ξένη μουσική και αμέσως σηκώνονται ζευγάρια να χορέψουν. Είναι Σαββατόβραδο. Εμείς παρατηρούμε τον κόσμο γύρω μας, Ο κύριος δίπλα μας ανοίγει δεύτερη σαμπάνια στο κορίτσι του, ενώ στις τρεις ηλικιωμένες κυρίες, πιο δίπλα, σερβίρονται πολύ μεγάλες μερίδες, που δεν ξέρουμε πως θα τις καταφέρουν. Από την άλλη μεριά ένας ευτραφής κύριος μόνος του πίνει την μπύρα του και απολαμβάνει το βράδι. Σε λίγο έρχονται και τα φαγητά μας που είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Ο τραγουδιστής τραγουδάει τη μία μετά την άλλη παλιά επιτυχία. Το κοινό χειροκροτεί, με πιο φανατική τη Λίνα. «Θα μπορούσε να γίνει στέκι μου αυτό το μαγαζί!», μας λέει. Γύρω στις 23:00 φεύγουμε. Είμαστε όλοι αρκετά κουρασμένοι. Αύριο ξυπνάμε νωρίς. Αφήνουμε τη Λετονία και μπαίνουμε στη Λιθουανία.
- Πηγή: Linokostas.blogspot.com
- Ετικέτες: Βαλτική, Λαρισαίων, ταξίδι
