Διανύσαμε 95 χλμ σε πυκνό δάσος αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή. 8 άτομα Πέμπτη πρωί στις 6 ξεκινάμε, 360 χλμ μετά φτάνουμε Παρανέστι (πρέπει να περάσετε από μέσα, ο δρόμος πάνω από το φράγμα είναι μόνο για στρατό, πυροσβεστική κλπ, μην την πατήσετε όπως εμείς) και μετά από 30 χλμ φιδωτού δρόμου φτάσαμε στο κιόσκι της Ζαρκαδιάς, σημείο εκκίνησης και τερματισμού της πορείας μας. Αμέσως μετά τη γέφυρα ξεκινά χωματόδρομος που γρήγορα γίνεται μονοπάτι αρκετά σημασμένο δίπλα από τη λίμνη της Πλατανόβρυσης. Ζέστη, άπνοια, υγρασία και ο φόβος της “Θάλειας” (όπως την ονόμασε η ΕΜΥ) έκαναν εξουθενωτική την πρώτη μέρα, αλλά το ωραίο μονοπάτι δίπλα στο Μέγα Ρέμα και τα πέτρινα γεφύρια έκαναν την πορεία ενδιαφέρουσα. Βράδυ φτάσαμε στη θέση “Αλικιόι” μετά από 20 χλμ. Ύπνος νωρίς γιατί αύριο έχει ανηφόρα.

Ευτυχώς η ομάδα υποστήριξης φέρνει νερά και παίρνει σκηνές. Από τη θέση “Άντερο” χωματόδρομος που περνά από Χαράδρα 14 και τη μεγάλη κορμοπλατεία στη θέση “Ανθηρό” και μονοπάτι έως την “Πυραμίδα 148”. Αριστερά η Βουλγαρία, δεξιά η Ελλάδα αλλά τα βουνά είναι ίδια και είναι του κόσμου όλου. Στόχος το “Μαντρί Ζουγρί”. Ωραίο άνοιγμα για διανυκτέρευση αλλά η ¨Θάλεια¨απειλούσε! Πολύς αέρας, αποφασίσαμε να περπατήσουμε άλλα 5 χλμ έως το εργοτάξιο Φρακτού. Από χωματόδρομο, βρύση Ζωγράφου με το παγωμένο νερό. Άφιξη το απόγευμα, στήσιμο σκηνών και ξεκούραση με τσίπουρα (ας είναι καλά ο Λεωνίδας).

Την τρίτη μέρα πάμε στους καταρράκτες του Αχλαδορέματος. Μια πορεία 5 ωρών, χαλαρά και σκιερά. Ο 3ος καταρράκτης όλα τα λεφτά, ιδιαίτερος αλλά το μπάνιο έγινε στον 2ο.

Την 4η μέρα συνεχίζουμε για Φαρασινό για να φτάσουμε στη θέση “Καϊκούλι”. Πανέμορφη διαδρομή δίπλα στα ρέματα. Το ρέμα του Φαρασινού μας “κάλεσε” για ένα παγωμένο αναζωογονητικό μπάνιο. Το μονοπάτι στο σημείο που συναντά το ρέμα που κατεβαίνει απο το “Καϊκούλι” κλείνει και θέλει λίγη προσοχή καθώς ο αγώνας δεν διέρχεται πια από εκεί και δεν περπατιέται. Η κατασκήνωση στήνεται στην κορμοπλατεία “Καϊκούλι”. Αέρας πολύς, κρασί λίγο, ουίσκι λιγότερο, αλλά τη βγάλαμε. Οι “γνήσιοι” ορειβάτες με υπνόσακο μόνο κάτω από τον καταπληκτικό έναστρο ουρανό απολαμβάνουν το κρύο αεράκι (ή έτσι είπαν τουλάχιστον).

5η μέρα και συνεχίζουμε για θέση “Πεύκη” και Ζαρκαδια απ’ όπου ξεκινήσαμε. Το μονοπάτι έχει κλείσει από βάτα και θέλει λίγη δουλειά την οποία αναλαμβάνει ο Κώστας. Μετά από 4 ώρες φτάσαμε στα αυτοκίνητα κλείνοντας έτσι την 5ήμερη διάσχιση-περιπλάνηση μας στο δάσος Φρακτού. Στάση στο Παρανέστι, πολύ φαγητό στην ταβέρνα του Μποζίδη και μπάνιο στο Νέστο για τους τολμηρούς.

Γενικά είναι μια πολύ όμορφη κυκλική διαδρομή μέσα σε οργιώδη βλάστηση με πελώρια πεύκα και ποικιλία δένδρων (ερυθρελάτη, γαύρο, οξυά, “δένδρο” κλπ), το νερό το παίρνουμε από τα ρέματα και είναι πόσιμο (“20 χρόνια πίνω” μας είπε ο Μάκης στο Μαντρί Ζουγρί) και ηλεκτρικό για φόρτιση κινητών όπως και νερό στο εργοτάξιο του Φρακτού.

Επαληθεύτηκε για μία ακόμη φορά το σλόγκαν του συλλόγου μας “Όπου πάει η Υπαίθριος ο καιρός γίνεται αίθριος” παρά τη γενικευμένη κακοκαιρία σε όλη την Ελλάδα και μας επέτρεψε να απολαύσουμε τη μοναδικότητα του Παρθένου Δάσους.

Παντα ψηλά – πάντα στα βουνά!!