Την παράσταση “ Κοντραμπάσο” του Πάτρικ Ζίσκιντ παρακολούθησαν δεκάδες Λαρισαίοι στην Αυλή του Μύλου που ήταν σε σκηνοθεσία της Χρυσούλας Χρήστου και ερμηνεία του Δημήτρη Φωτίου. Στο ατμοσφαιρικό κείμενο του Ζίσκιντ, ο ήρωας, διηγήθηκε τον κρυφό του έρωτα, ελπίζοντας σε ανταπόκριση, αποκάλυψε τη σχέση του με το κοντραμπάσο, αλλά και το αδιέξοδο στο οποίο τον έχει οδηγήσει η τέχνη της μουσικής.

Το κοντραμπάσο είναι μια μεταφορά, χωρίς όμως να τραβάει την προσοχή πάνω της. Είναι μια μεταφορά συνυφασμένη με τη ζωή του κοντραμπασίστα, η οποία είναι κυρίαρχη σ’ ολες τις εκφάνσεις της. Ο μουσικός, αθεράπευτα ερωτευμένος με μια σοπράνο που αγνοεί την ύπαρξή του, παίζει το ένα και μοναδικό όργανο που δεν μπορεί να τον βοηθήσει να την προσεγγίσει.

Το Κοντραμπάσο ανήκει στο βάθος της ορχήστρας, δεν είναι ποτέ στην πρώτη σειρά.Είναι το πιο μοναχικό όργανο.

Το Κοντραμπάσο» είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια στη μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση, και ταυτόχρονα ένας ύμνος για τη μουσική και τους ανθρώπους που αφιερώνονται σ’ αυτό που αγαπούν.

Το κείμενο χρησιμοποιεί ως αφορμή το κοντραμπάσο για να μιλήσει για τον άνθρωπο, τη μοναξιά του και τη συνύπαρξη με τους άλλους.

Μια κωμικοτραγική αφήγηση που φωτίζει το ρόλο του μουσικού κομπάρσου στην ορχήστρα και στη ζωή.

Φωτορεπορτάζ Λεωνίδας Τζέκας

• Ετικέτες: αυλή, κοντραμπάσο, Λάρισα, μύλου, Φωτίου