Ιστορίες του Τυπογραφείου
Του Χρήστου Τσαντήλα*
ΣΤΟ πούλμαν του αεροδρομίου είχαν επιβιβασθεί όλα τα συνωδά μέλη της επίσημης αποστολής και ο οδηγός έβαζε μπροστά να ξεκινήσει. Οι πόρτες έκλεισαν και η μηχανή πήρε …γραμμή για το αεροπλάνο της «Ολυμπιακής». Στην πίσω πόρτα της επιβίβασης, ένας αστυνομικός, απ έξω στο δρόμο, χτυπούσε με την παλάμη του το τζάμι, ειδοποιώντας τον οδηγό να σταματήσει. Το λεωφορείο ακινητοποιήθηκε οι πόρτες άνοιξαν και αντί να μπει κάποιος, ως συνήθως από τους αργοπορημένους επιβάτες, πήδησαν μέσα δυο αστυνομικοί ένστολοι και οπλισμένοι.
Η αναστάτωση ήταν γεγονός. Τα μέλη της αποστολής, αλληλοκοιτάζονταν απορημένοι. Τι συνέβη; Γιατί μπούκαραν αστυνομικοί;
ΑΠΟ το παράθυρο έβλεπες το κτίριο επιβίβασης του αεροδρομίου και τα τεράστια γράμματα στην προμετωπίδα: «Θάνατος στους Αμερικάνους!».
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης. Σωτήριον έτος 1993! Λίγα χρόνια πριν μαίνονταν ο πόλεμος με το Ιράκ. Βομβαρδισμένα κτίρια και καμένα αεροπλάνα μαρτυρούσαν το μένος των Ιρανών εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αλλά, τι σχέση είχαμε εμείς, οι Έλληνες δημοσιογράφοι με αυτό; Γιατί μπούκαραν οπλισμένοι αστυνομικοί στο λεωφορείο; Τι έψαχναν; Μια συνάδελφο δημοσιογράφο με αμερικανικό διαβατήριο, την είχαν κρατήσει μέσα στο αεροπλάνο τρεις ημέρες, δεν της επέτρεπαν να αποβιβαστεί. Ήταν αδιανόητο τότε να κυκλοφορεί αμερικανός σε Περσικό έδαφος! Μάλιστα τις υπόλοιπες γυναίκες για να βγουν τις υποχρέωσαν να φορούν μαντήλες!
ΕΓΙΝΕ λοιπόν κάποιος έλεγχος στις μπαγκαζιέρες του λεωφορείου, κράτησε ένα τέταρτο περίπου και ύστερα το λεωφορείο ξεκίνησε. Κανείς δεν ήξερε μέχρι εκείνη τη στιγμή γιατί έγινε όλο αυτό. Η πληροφορία ήρθε με την απογείωση του αεροπλάνου. Οι αστυνομικοί έψαχναν για ένα…χαλί! Ένα μικρό πανάκριβο περσικό χαλί!
Ένα χαλί από δωμάτιο ξενοδοχείου το οποίο τελικά βρέθηκε και έληξε ο συναγερμός. Κάποιος το είχε πάρει ως λάφυρο… βλακείας. Διότι τώρα που γνωρίζει από τι γλύτωσε, σίγουρα θα βλέπει ακόμα εφιάλτες.
ΣΤΗΝ Τεχεράνη του Αγιατολάχ Χομεϊνί (και του Χαμεινί μετά), η κλοπή τιμωρούνταν με ακρωτηριασμό του χεριού από τον ώμο! Μια βόλτα στην αγορά που κάναμε τότε, η εικόνα των άδειων μανικιών σε πολλούς άντρες, μας άφησε άφωνους…
———-
(Το γεγονός μπορεί να είναι και πραγματικό – όπως και όλες οι ιστορίες «του τυπογραφείου» Η φωτογραφία εκείνης της εποχής στον τάφο του Χομεϊνί ξυπόλυτοι στα χαλιά. Πίσω στο βάθος, στρατιώτες επιβλέπουν προσκυνητές).
*Ο Χρήστος Τσαντήλας υπήρξε επί σειρά δεκαετιών διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Ελευθερία.
