Σε εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Φαρσάλων του ΚΚΕ, μίλησε την Τρίτη 15/9 το απόγευμα, ο Τάσος Τσιαπλές, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, για τις πολιτικές εξελίξεις και τις θέσεις του Κόμματος.
Μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, του Αιγαίου, της Κύπρου, που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, με την Ρωσία και την Κίνα, για τον έλεγχο του φυσικού πλούτου από τους ενεργειακούς κολοσσούς, την εμπλοκή των αστικών τάξεων της περιοχής, που επιδιώκουν τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εξελίσσεται και η αντιπαράθεση των αστικών τάξεων Τουρκίας-Ελλάδας, η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας με την αμφισβήτηση συνόρων και διεθνών συνθηκών. Η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ αλλά και δυνάμεων της Ε.Ε, όπως η Γαλλία, με επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης, είναι παράγοντας που κάνει πιο επικίνδυνη την κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Και μόνο το γεγονός ότι οι πολεμικοί στόλοι των δύο κρατών είναι παραταγμένοι σε θέση μάχης στην Αν. Μεσόγειο, αρκεί για να δείξει τους μεγάλους κινδύνους για τους λαούς, αλλά και για να καταρρίψει τον εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση της Ν.Δ, όπως και προηγούμενα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που ισχυρίζονται ότι αν η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ, αυτό θα θωράκιζε και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Σήμερα χρεοκοπεί με πάταγο αυτή η θέση, με βάση την οποία γέμισαν την Ελλάδα αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, έστειλαν στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων, πληρώνουν κάθε χρόνο 4 δισ. ευρώ για το ΝΑΤΟ.
Το επιχείρημα που καλλιεργείται από διάφορα τμήματα της αστικής τάξης, ότι έτσι αποφεύγεται η πολεμική σύγκρουση, είναι ψεύτικο, κρύβει τις ευθύνες της αστικής εξωτερικής πολιτικής, που υπηρετεί τα μονοπώλια, συγκαλύπτει ταυτόχρονα τις μεγάλες ευθύνες των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων (συμφωνίες Ελσίνκι, Μαδρίτης, για τις στρατιωτικές βάσεις και άλλα), οι οποίες είναι συνένοχες για το πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.
Τέτοιες συμφωνίες ανοίγουν μόνο το νέο γύρο των πολεμικών συγκρούσεων, βάζοντας σε κίνδυνο τον ελληνικό και τους γειτονικούς λαούς. Είναι προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε αστικές τάξεις, ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και ενεργειακούς κολοσσούς, που προετοιμάζουν το νέο γύρο ανταγωνισμών και πολεμικών συγκρούσεων.
ΣΥΡΙΖΑ & ΚΙΝΑΛ, παρά κάποιες επιμέρους διαφορές, για αντιπολιτευτικούς κυρίως λόγους, στηρίζουν την πολιτική και τις συμφωνίες που υπογράφει η Ν.Δ. Δεσμεύονται να τις τηρήσουν.
Ο λαός μας πρέπει να απορρίψει όλα τα εκβιαστικά διλήμματα, να μη δεχτεί καμία υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα. H υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας, των συνόρων, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αποκτούν πραγματικό νόημα, μόνο όταν συμβαδίζουν με την πάλη:
— Για την απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
— Για να κλείσουν οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα.
– Για την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με τον λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που συμφέρει την Ελλάδα των εργατών, των αγροτών, των βιοπαλαιστών επαγγελματιών. Και όχι η Ελλάδα των μονοπωλίων, του κοσμοπολιτισμού του μεγάλου κεφαλαίου και των κάθε είδους πολιτικών διαχειριστών τους».
Μιλώντας για τα ζητήματα της πανδημίας και τις ευθύνες της κυβέρνησης, τόνισε τα εξής:
«Η αναζωπύρωση της πανδημίας στη χώρα μας έχει τη σφραγίδα της κυβερνητικής πολιτικής, που έπαιξε την υγεία του λαού στον τζόγο των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ειδικά στον Τουρισμό και τις Μεταφορές, που έκανε «εκπτώσεις» στα υγειονομικά πρωτόκολλα και τα μέτρα προστασίας. Άλλωστε, και από την αρχή της διαχείρισης, κριτήριο δεν ήταν η υγεία του λαού, αλλά το να μη γονατίσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, που με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων βρίσκεται στη σημερινή άσχημη κατάσταση.
Η αύξηση των κρουσμάτων, η όποια χαλαρότητα καλλιεργήθηκε, είναι ο καθρέφτης της κυβερνητικής ανευθυνότητας και των αντιφάσεών της στα μέτρα προστασίας, κυρίως όμως της υποταγής της δημόσιας υγείας στην κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Η ανησυχία γίνεται μεγαλύτερη με την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς, που ξεκίνησε με μεγάλες ελλείψεις σε καθαρίστριες, εκπαιδευτικούς, σχολικές αίθουσες και υποδομές, ως αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Αυτές οι ελλείψεις είναι που διαμορφώνουν συνθήκες συγχρωτισμού και κινδύνους στα σχολεία.
Οι κλίνες και οι ΜΕΘ, η περιορισμένη αύξησή τους, για τις οποίες πανηγυρίζει η κυβέρνηση, δεν επαρκούν ούτε για τις τρέχουσες ανάγκες, πόσο μάλλον για συνθήκες πανδημίας.
Άμεσα απαιτείται:
— Να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμων ιατρών και νοσηλευτών στα Νοσοκομεία, στην ΠΦΥ, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
— Μαζικά, επαναλαμβανόμενα τεστ στους εργαζόμενους στην Υγεία και την Πρόνοια, στα ΜΜΜ, στην Εστίαση, στον Τουρισμό, στο Εμπόριο αλλά και στα εργοστάσια.
— Σχέδιο επίταξης όλων των δομών του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, για να μπει σε εφαρμογή, ανάλογα με τις ανάγκες (π.χ. για τα τεστ μοριακού ελέγχου).
— Μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς με όλα τα απαραίτητα μέσα για την υγεία και την ασφάλειά τους.
— Δωρεάν χορήγηση του αντιγριπικού εμβολίου και για τον πνευμονιόκοκκο.
— Μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, ώστε κανένα τμήμα να μην έχει πάνω από 15.
— Ανάπτυξη δικτύου ΠΦΥ που θα εκφράζεται συγκεκριμένα και στα σχολεία. Με παρουσία νοσηλευτών στις σχολικές μονάδες, με πρόβλεψη σταθερής παρουσίας γιατρών σε ομάδες σχολείων ή και μόνιμης παρουσίας σε πολυπληθή σχολεία.
— Έκτακτα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών και άλλων εργαζομένων, για την αναβάθμιση υποδομών και εξοπλισμού, για καθαριότητα και έλεγχο εφαρμογής των μέτρων υγιεινής και των ατομικών μέσων προστασίας, στις εκπαιδευτικές δομές όλων των βαθμίδων».
Αναφερόμενος στα ζητήματα της εκδήλωσης της νέας καπιταλιστικής κρίσης και της έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης, υπογράμμισε ότι:
«Η πανδημία επέδρασε σαν καταλύτης για το ξέσπασμα μιας νέας βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, αφού τα σημάδια ήταν ορατά από πριν. Η κρίση προέκυψε από την «κανονικότητα» των αντιφάσεων του καπιταλιστικού συστήματος και κανένα μείγμα διαχείρισης δεν μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωσή της.
Η εφαρμογή επεκτατικής πολιτικής από την Ε.Ε και τα καπιταλιστικά κράτη, δηλαδή η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση, με διάθεση κεφαλαίων στους επιχειρηματικούς ομίλους και άλλα παρόμοια μέτρα, είναι αναγκαία για την καπιταλιστική ανάκαμψη, όμως δεν θα φέρει δυναμική ανάπτυξη, ούτε καν στο όποιο επίπεδο του παρελθόντος. Και βέβαια απ’ αυτήν την ανάπτυξη αν έρθει, δεν θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι, αντιθέτως θα συνεχισθεί η επίθεση στο εργατικό – λαϊκό εισόδημα και σε όλα τα δικαιώματα.
Τα μέτρα, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός προχθές από την Θεσσαλονίκη, δεν λύνουν ούτε στο ελάχιστο τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των εργαζομένων, αφού πρόβαλλε ως «φάρμακο δια πάσα νόσο» το αντεργατικό «σχέδιο Πισσαρίδη». Δηλαδή την επιτάχυνση της αντεργατικής επίθεσης.
Αυτό αποδείχθηκε αμέσως με την κατάθεση στη Βουλή ενός νέου αντεργατικού πολυνομοσχεδίου που εξολοθρεύει τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Χρειάζεται να δυναμώσει η εργατική – λαϊκή πάλη για:
— Να καταργηθούν άμεσα οι αντεργατικές – αντιλαϊκές διατάξεις των ΠΝΠ.
— Να εξασφαλιστεί εισόδημα που να καλύπτει τις οξυμένες ανάγκες όλων των εργαζομένων και ανέργων.
— Να μη γίνει κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας, καμιά διακοπή σε λαϊκή κατοικία για χρέη σε νερό, ρεύμα, τηλέφωνο.
— Να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος, χωρίς μειώσεις μισθών. Κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής εργασίας.
— Κοινωνική Ασφάλιση υποχρεωτική για όλους, με μείωση έως κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων. Να πληρώσουν κράτος και κεφάλαιο. Υγεία – Πρόνοια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους.
— Άμεση στήριξη των αυτοαπασχολουμένων με κατοχύρωση αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και διαγραφή μέρους χρεών σε τράπεζες και Δημόσιο.
– Κατοχύρωση κατώτερων εγγυημένων τιμών στα αγροτικά προϊόντα.
Μιλώντας για την πρόταση του ΚΚΕ, τόνισε:
«Απέναντι σ’ αυτές τις αρνητικές για το λαό εξελίξεις, το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους μικρούς αγρότες και ΕΒΕ, στη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, στους συνταξιούχους και τους καλεί σε αγωνιστική συμπόρευση μαζί του: Για την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού, την υπεράσπιση των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων, την υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών. Για να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τη συμμετοχή της χώρας μας στα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε.
Αυτός ο αγώνας πρέπει να οργανωθεί σε αντιπαράθεση με απόψεις, που καλλιεργούνται από την κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, διάφορους μηχανισμούς του συστήματος και ενισχύουν τη συντηρητικοποίηση, το φόβο, την παθητικοποίηση, σε τελική ανάλυση οδηγούν από τον ένα ή τον άλλον δρόμο στον αφοπλισμό εργατικών – λαϊκών δυνάμεων.
Σε αντιπαράθεση με την άποψη που καλεί σε «εθνική ομοψυχία και συνεννόηση για την αντιμετώπιση των πρωτόγνωρων δυσκολιών» και που προβάλλεται συστηματικά τόσο από τη ΝΔ, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ – στο όνομα μιας «υπεύθυνης» πλην όμως άσφαιρης αντιπολίτευσης – το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα, με σκοπό τον εγκλωβισμό του λαού στους στόχους της αστικής τάξης.
Από τις ίδιες τις εξελίξεις, μπαίνει στο επίκεντρο το ζήτημα της πραγματικής διεξόδου από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων.
Αναδεικνύεται πιο καθαρά ότι η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η εξουσία στα χέρια μιας κοινωνικής μειοψηφίας, των εκπροσώπων των μονοπωλίων, γίνεται εμπόδιο για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία.
Αναδεικνύεται περισσότερο η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, δηλαδή της εργατικής εξουσίας, για τη θεμελίωση της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας, με κριτήριο την ικανοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που όχι μόνο έχει ως Πρόγραμμα αυτήν τη διέξοδο, αλλά και δεν αποκόβει από αυτόν το δρόμο, την πάλη για όλα τα λαϊκά προβλήματα, τις προϋποθέσεις για να λυθούν αυτά. Γι΄ αυτό, δίνει τη μάχη, ο καθημερινός αγώνας να μην εγκλωβίζεται στις διάφορες παραλλαγές της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης και στα όρια που καθορίζονται από την Ε.Ε, ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να δυναμώσει η συμπόρευση πλατιών εργατικών-λαϊκών δυνάμεων με το ΚΚΕ».
