Το Best Of Larissa στα Άγραφα. Μια ζωγραφιά της φύσης…

Στη Νότια Πίνδο, η περιοχή των Αγράφων γεμάτη παρθένες διαδρομές είναι ένα από τα τελευταία προπύργια των βέρων φυσιολατρών. Ο καλύτερος τρόπος να τη γνωρίσετε είναι με 4×4 ή περπατώντας. Δεν ξέρουμε αν όντως τα Άγραφα πήραν το όνομά τους από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας όταν λόγω θέσης και χαρακτήρα των κατοίκων η είσπραξη των φόρων ήταν αδύνατη με αποτέλεσμα η περιοχή να μην καταγράφεται σε επίσημα έγγραφα.

Φωτορεπορτάζ Λεωνίδας Τζέκας

Το σίγουρο είναι πως ακόμα και σήμερα θα πρέπει να διασχίσετε ένα άγριο τοπίο στην κοιλάδα του Αγραφιώτη ποταμού και να οδηγήσετε σε χωματόδρομο για να φτάσετε μέχρις εδώ^ το χωριό Άγραφα απέχει από το Καρπενήσι 90 χλμ. εκ των οποίων τα τελευταία 26, από το χωριό Κρέντη και μετά είναι σε χώμα. Από κει και πέρα όμως κρύβεται η αληθινή πρόκληση που μπορούν να την απολαύσουν όσοι διαθέτουν 4×4 και οπωσδήποτε οι πεζοπόροι. Η περιοχή δεν έχει την τουριστική ανάπτυξη της υπόλοιπης Ευρυτανίας. Διαθέτει λίγους αλλά αξιοπρεπείς ξενώνες και παραμένει πόλος έλξης για ορειβάτες και εραστές του εναλλακτικού τουρισμού που απολαμβάνουν το ράφτινγκ στον Ταυρωπό και το κανό καγιάκ στην τεχνητή Λίμνη Κρεμαστών. Το χωριό Άγραφα δεσπόζει στην περιοχή, είναι το μεγαλύτερο, διαθέτει ξενώνες, ταβέρνες και καφενεία. Από εδώ φεύγει δρόμος που συνδέει την Ευρυτανία με τη Λίμνη Πλαστήρα. Καθένα από τα μικρά χωριά έχει την ιστορία του και οι ντόπιοι θα χαρούν να σας την αφηγηθούν πίνοντας μαζί σας ένα τσιπουράκι στα καφενεία: ο Μάραθος με την πετρόχτιστη εκκλησία των Ταξιαρχών του 16ου αιώνα, τα Επινιανά ιδανικό σημείο εκκίνησης ορειβατικών διαδρομών, το Τρίδεντρο, χτισμένο στη δεξιά όχθη του ποταμού Αγραφιώτη με έναν πλάτανο-φυσικό μνημείο, το Τροβάτο με το εκκλησάκι του Αγ. Δημητρίου (1641) που φιλοξένησε το Παιδαγωγικό Φροντιστήριο της Στερεάς και Καρπενησίου της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) το 1944, τα Βραγγιανά με τη Σχολή που λειτούργησε το 1662 και το Μοναστηράκι με τις εκκλησίες της Παναγίας του 1800 και του Αγίου Δημητρίου του 1900.

Πηγή κειμένου

 

Δείτε και αυτά