Ιστορίες του Τυπογραφείο από τον Χρήστο Τσαντήλα*
Μπουκιά από …χρυσές λίρες!
————————————-
•(Όταν η Ασφάλεια «κυνηγούσε» … θρυλική παρέα τζογαδόρων).
ΔΥΟ νεαροί της Ασφάλειας Λάρισας με φόρμες παραλλαγής (από εκείνες που χρησιμοποιούν όταν κάνουν έφοδο για σύλληψη χασισοκαλλιεργητών σε χωράφι), πλησιάζουν αθόρυβα μια κατοικία, κάπου στην έξοδο της οδού Φαρσάλων. Στον μοναδικό όροφο, πάνω από ένα κλειστό μαγαζί, σε διαμέρισμα που επικοινωνεί μόνο με εσωτερική σκάλα, περισσότεροι από 20 νοματαίοι, ρίχνουν… ζαριές εκατομμυρίων, θυσιάζοντας στην τσόχα ολόκληρες περιουσίες!
ΤΕΛΟΣ της δεκαετίας του ´80, θα ήταν – τότε δεν είχε ακόμα γίνει νόμιμος ο τζόγος. Η Ασφάλεια Λάρισας με τα «λαγωνικά» της εποχής, κυνηγούσε αμείλικτα μια παρέα αθεράπευτων «παραλήδων» χαρτοπαιχτών, που μαζεύονταν από διάφορες πόλεις της Θεσσαλίας στο διαμέρισμα της οδού Φαρσάλων και έπαιζαν χρήματα, ακίνητα και τιμαλφή κυριολεκτικά σε …μια ζαριά! Η ιστοριούλα είναι για γέλια και για κλάματα και την θυμήθηκα επειδή είδα στο δρόμο κάποιους από τους (επιφανείς) πρωταγωνιστές της εποχής, οι περισσότεροι από τους οποίους που βρίσκονται στη ζωή, θα γελούν τώρα διαβάζοντας τα …κατορθώματα τους. Άφραγκοι πλέον και «ξεπουπουλιασμένοι» από το πάθος τους…
ΟΙ άνδρες της ασφαλείας λοιπόν, αφού εξουδετέρωσαν τον μόνιμο τσιλιαδόρο στη σκάλα, τους έκαναν …τσακωτούς με τα χέρια πάνω στην τσόχα! Ένας, με σβελτάδα, μπαίνει στην τουαλέτα και τραβάει αμέσως το καζανάκι. Το νερό προφανώς παρασέρνει τα ζάρια. Ήταν καλά οργανωμένη η παρέα. Έτσι γίνονταν πάντα. Κάθε φορά εξαφάνιζαν τα πειστήρια του εγκλήματος και χωρίς αυτά, στο αυτόφωρο η αθώωση θα ήταν βεβαία!
Ο διοικητής τότε, αρπάζει έναν άλλο από τον γιακά. Τον ταρακουνάει και με δυνατή φωνή του λέει:
-«Μίλα ρε, τι έχεις στο στόμα σου;»
Ένα «μουου» εκείνος, τσιμουδιά. Ξανά μουγκρητό. Μουου…
-«Λέγε ρε, πού κρύψετε τα ζάρια, τα λεφτά πού τα έχετε βάλει;».
Τσιμουδιά ο τζογαδόρος, τάφος! Αλλά, κάτι τον εμποδίζει μιλήσει…Αρχίζουν να τρέχουν σάλια…
-«Τί έχεις στο στόμα βρε, βγάλτο γρήγορα…».
ΣΤΑ ρεπορτάζ του τοπικού τύπου αυτό ήταν και το… κερασάκι της είδησης. Ανοίγει το στόμα ο λεγάμενος και βγάζει από μέσα μια χούφτα … χρυσές λίρες! Λίρες, χρήματα και άλλα τιμαλφή όπως πάντα κατάσχονταν. Τα ζάρια δεν βρίσκονταν σχεδόν ποτέ. Αν δεν προλάβαιναν να τα πετάξουν στην τουαλέτα, μπορεί και να τα …κατάπιναν!
ΑΡΚΕΤΟΙ, μεσήλικες και πάνω θα την θυμούνται την ιστορία αυτή. Και βέβαια και τα ονόματα, που σήμερα δεν θα ανακοινώνονταν καν, αφού ο τζόγος νομιμοποιήθηκε. Άξια αναφοράς όμως, είναι η κατάληξη στο δικαστήριο. Εικοσιένας κατηγορούμενοι αθωώθηκαν ή έπεσαν στα μαλακά, αφού επινόησαν την έξυπνη υπερασπιστική δικαιολογία πως, δήθεν, βρέθηκαν όλοι μαζί στο διαμέρισμα – μπαρμπουτιέρα, επειδή ήθελαν να συστήσουν… φυσιολατρικό σύλλογο! Ω της σύμπτωσης! Τόσοι ακριβώς χρειάζονται κατά τη νομοθεσία για την ίδρυση συλλόγων! Είκοσι και ένας!
*Ο Χρήστος Τσαντήλας υπήρξε επί σειρά δεκαετιών Διευθυντής Σύνταξης στην εφημερίδα Ελευθερία.
