Με …φανούς θυέλλης!

Του Χρήστου Τσαντήλα

ΑΝ το έτος 1960 την εποχή των φανών θυέλλης, των λαμπτήρων πετρελαίου (κοινώς «γκαζούλια») και των κηροπήγιων, των…δαδιών και του κάρβουνου, (μαγκάλι) – μην πάω πιο πίσω – έλεγες πως 60 χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, εν έτη 2021, θα μπορούσαν χιλιάδες νοικοκυριά και μάλιστα στην πρωτεύουσα της χώρας και όχι στην ερημωμένη ορεινή επαρχία, να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα εξαιτίας των καιρικών συνθηκών για περισσότερο από τρία 24ωρα (!) και να ζεσταίνουν στο τζάκι… χιόνι για να πλυθούν κάνοντας την ανάγκη τους, θα σε περνούσαν τουλάχιστον για τρελό!

ΚΙ ΟΜΩΣ, για όσους βιαστούν με τις μικροκομματικές εμμονές τους να μην συμφωνήσουν ότι η χώρα (και) στον τομέα της παροχής ενέργειας έχει βαρέσει διάλυση, να μην λησμονούν ότι ήταν εγκαίρως και απολύτως προβλέψιμη η επέλαση της «Μήδειας». Έπειτα, παρά το ότι η μετεωρολογία έχει εξελιχθεί τα μέγιστα τα τελευταία χρόνια, αν και οι μετεωρολόγοι συχνά πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους, αυτή τη φορά πέτυχαν τον καιρό…διάνα! Ακόμα χειρότερη εικόνα παρουσιάζουν και οι σεισμολόγοι, αλλά είναι άλλη συζήτηση αυτή. Σημασία έχει με ποιον τρόπο προστατεύουμε ως κράτος το κοινωνικό σύνολο από τις δύσκολες καταστάσεις και τις απειλές της φύσης και τους κινδύνους που διαγράφονται.
ΓΙΑ την ώρα, το «φάρμακο» ανάλογα με το ποιος κυβερνά, ποικίλει.Έρχεται πανδημία, κλείνουμε τον κόσμο μέσα. Έρχεται κακοκαιρία κλείνουμε την εθνική οδό. Καθαρές λύσεις, λιγότεροι νεκροί στα νοσοκομεία, λιγότερα τα θύματα και στην άσφαλτο. Οφείλουμε βεβαίως εν πολλοίς την ζωή μας και στην θέα τύχη! Όπως περνώντας στα πεζοδρόμια κάθε ώρα κάτω από τις μαρκίζες των οικοδομών με τα …κολλημένα στο στηθαίο μάρμαρα, να χάσκουν ως σπάθες πάνω από το κεφάλι μας ζούμε από τύχη, έτσι το ίδιο μελλοθάνατοι πρέπει να νιώθουμε σε κακοκαιρίες όταν περπατώντας στο δρόμο πέσει κανένα γέρικο δέντρο στο κεφάλι μας και μας στείλει αδιάβαστους στον άλλο κόσμο. Το χειρότερο θα ήταν να πέσει και κανένα καλώδιο υψηλής τάσης από αυτά τα εναέρια που στηρίζονται σε στύλους απολιθωμένων δέντρων στο κεφάλι μας και να γίνουμε …καπνιστοί!

ΑΛΛΑ, γίνονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα; Μπααα! Όταν πέφτουν τα δέντρα λέμε… φταίνε τα δέντρα! Όταν κόβεται το ρεύμα, φταίει ο καιρός! Αν μείνουμε από νερό, φταίει το απαρχαιωμένο και σκουριασμένο δίκτυο! Όταν κλείνουν οι δρόμοι, φταίνε οι οδηγοί που δεν είχαν αλυσίδες! Ποτέ δεν ευθύνεται ο απίστευτα ελλιπής εξοπλισμός και ο πάντα – κατόπιν εορτής – προγραμματισμός… Αλήθεια, πόση οργάνωση θέλει, να γίνει ένας προγραμματισμός από τους δήμους ώστε να κλαδεύονται κάθε που πρέπει τα επικίνδυνα να λυγίσουν δέντρα, πριν κάνουν τεράστιες ζημιές; Πώς γίνεται να μπορούν οι ιδιωτικές εταιρίες να υπογειώνουν καλώδια και σύρματα και δεκαετίες ολόκληρες η ΔΕΗ (πριν εξαγοραστεί) να μην μπορεί, παρά να εισπράτει δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων από τους φορολογούμενους πολίτες, τους οποίους και αφήνει πολλά εικοσιτετράωρα δίχως ρεύμα; Ποιος θα δώσει επιτέλους λόγο, που έγινε ο κόσμος έρμαιο των ιδιωτών – «παρόχων» (έτσι τους βάπτισαν τώρα) που «έστησαν τρελό χορό» σε τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, συγκοινωνίες και οδική ασφάλεια; Πώς και ποιοι κατάντησαν την χώρα έτσι και δεν πλήρωσαν βαριά το τίμημα;

ΚΑΙ αυτή τη φορά, δυστυχώς η κακοκαιρία ανέδειξε την γύμνια μας σε πάρα πολλά επίπεδα. Την κακή οργάνωση και την ανύπαρκτη πρόληψη τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Αλήθεια, πόσο απασχόλησε και για πόσο διάστημα, τους υπεύθυνους φορείς αλλά και τον κόσμο, ο θάνατος του ανθρώπου που στήριζε την αναπνοή του στο μηχάνημα παροχής οξυγόνου και που ένα ΑΚΛΑΔΕΥΤΟ δέντρο έπεσε από το βάρος του χιονιού ένα βράδυ στα ΑΣΥΝΤΗΡΗΤΑ και ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΑ θανατηφόρα σύρματα της ΔΕΔΔΗΕ;

Και αυτή η κακοκαιρία θα φύγει. Και αυτή η δοκιμασία θα ξεχαστεί. Μέχρι την επόμενη. Και τότε θα λέμε ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα. Βρε μήπως φταίμε οι πολίτες;