Δίπλα στις παραιτήσεις πρωθυπουργών, υποδειγματικά αντι-Ρώσων κατά σύμπτωση [Εσθονίας, Βουλγαρίας, Βρετανίας, Ιταλίας] ενδιαφέρον προκαλούν εκείνες ακριβοπληρωμένων CEOs πολυεθνικών, με το φαινόμενο να παίρνει «μορφή χιονοστιβάδας» – τελευταίος σε μια μακρά σειρά ο Kevin Johnson, της Starbuks. Ενδιαφέρον έχουν επίσης οι συναισθηματικής φύσεως λόγοι που επικαλούνται : επιβάρυνση ψυχικής υγείας, ανάγκη για περισσότερο χρόνο με την οικογένεια κοκ. Εικάζεται από αναλυτές ότι το της «ψυχικής υγείας» αφορά σε οδυνηρές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν εν όψει κρίσης – ο CEO δεν θέλει να συνδέσει το όνομά του με εξαθλίωση των εργαζομένων – μισθούς πείνας, μειωμένο ωράριο, απολύσεις.
Χωρίς να θέλει κανείς να υποτιμήσει την πιθανότητα αυτής της εκδοχής, οφείλει να σκεφτεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι εγκέφαλοι αυτών των ανθρώπων, στον οποίο άλλωστε οφείλεται η περίβλεπτη κοινωνική τους θέση : κάθε κίνηση οφείλει να γίνεται μετά από ακριβή υπολογισμό, ζύγισμα κερδών – απωλειών, ελαχιστοποίηση του ρίσκου. Κάποιος που αποφασίζει να εγκαταλείψει την ακριβοπληρωμένη εργασία του, μη επιλέγοντας μια άλλη πιο συμφέρουσα, έχει αφενός λεφτά να ζήσει μια άνετη ζωή, ο ίδιος και η οικογένειά του.
Είναι, αφετέρου, πιθανό να διακρίνει στον ορίζοντα ένα ακούσιο τερματισμό καριέρας, για xψ λόγους [από «απλή» υποβάθμιση εταιρίας μέχρι ολική ανατροπή του οικονομικού status quo] υπό συνθήκες πολύ πιο ασύμφορες γι’ αυτόν από τις σήμερα ισχύουσες.
Αυτός είναι ο λόγος που, υποθέτω, κάποιοι επιλέγουν εθελούσια έξοδο. Η όποια προσωπική επαφή είχα με …αμελητέους [Έλληνες] εκπρόσωπους του «είδους», με κάνει να αμφιβάλλω για τα σενάρια περί ευαισθησίας για τον εργαζόμενο.
Αυτό όμως που προκύπτει ως τελικό συμπέρασμα είναι ένα είδος ανησυχητικού «τεκμήριου» περί επερχόμενης καταστροφής, για την οποία μιλούν γνωρίζοντες και μη. Σε ένα τέτοιο σενάριο, ρόλος των CEOs είναι αυτός των ποντικών : εγκαταλείπουν πρώτοι το σκάφος.

• Πηγή: oannes.gr