Με επιτυχία   πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου :«1922 Ιμπεριαλιστική Εκστρατεία και Μικρασιατική Καταστροφή» που διοργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Γιάννουλης του ΚΚΕ  χθες 29/ 9/ 2022 στην πλατεία Μικρασιατών στη Γιάννουλη. Την εκδήλωση άνοιξε ο Βαγγέλης Ζεμπελτζής στέλεχος του κόμματος, ο οποίος επισήμανε την σοβαρή συμβολή του κόμματος μέσω  αυτής της έκδοσης, αλλά  και άλλων παρεμβάσεων, για τα 100 χρόνια από την Ιμπεριαλιστική Εκστρατεία και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Την παρουσίαση έκανε η  Γεωργία Καπέτη  μέλος της Ε.Π. Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Η Γεωργία Καπέτη στην παρουσίαση του βιβλίου   έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» και επιμέλειας του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο:«1922 Ιμπεριαλιστική Εκστρατεία και Μικρασιατική Καταστροφή», όπως επισήμανε: περιέχεται πλούσιο υλικό για γνωστές και άγνωστες πλευρές αυτού του απάνθρωπου πολέμου.

Καταγράφονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και η εμπλοκή της ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης, παρουσιάζεται η «αχαρτογράφητη» δράση των αντιπολεμικών ομίλων στο εσωτερικό του αστικού στρατού, διερευνάται ο βαθμός αποσταθεροποίησης της καπιταλιστικής εξουσίας. Η ιμπεριαλιστική μικρασιατική εκστρατεία, η επιχείρηση δηλαδή επιβολής διά των ελληνικών όπλων του ιμπεριαλιστικού διαμελισμού της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ των νικητών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που είχε καταστροφικές συνέπειες για τους ελληνικούς άμαχους πληθυσμούς της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Αλλά και οι τραγικές συνέπειες  για τον ελληνικό λαό, ο οποίος κλήθηκε να σηκώσει τα δυσβάσταχτα βάρη του, τόσο στο μέτωπο όσο και στα μετόπισθεν.

Η Ιμπεριαλιστική Εκστρατεία στη Μικρά Ασία και οι ανταγωνισμοί των καπιταλιστικών κρατών το 1922 στην περιοχή προκάλεσαν δεκάδες χιλιάδες θύματα και ξερίζωσαν εκατομμύρια Ελλήνων, Τούρκων, Αρμενίων κ.ά. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που  έφτασαν στην Ελλάδα και ρίχτηκαν στην πιο σκληρή ταξική εκμετάλλευση.100 χρόνια μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή οι εικόνες φρίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των καραβανιών των ξεριζωμένων συνεχίζουν να είναι – δυστυχώς – εικόνες πολύ γνώριμες: Στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο,  στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία κ.α. Πέρυσι μάλιστα (πριν δηλαδή τον πόλεμο στην Ουκρανία) ο ΟΗΕ καταμετρούσε πάνω από 26 εκατομμύρια πρόσφυγες ανά τον κόσμο: Αριθμός που, σύμφωνα με τον ίδιο, αποτελούσε τον υψηλότερο καταγεγραμμένο αριθμό προσφύγων στην Ιστορία της ανθρωπότητας.

Τι είναι όμως ο πόλεμος και η προσφυγιά; Είναι «φυσικά φαινόμενα»; Απλά συμβαίνουν; Όχι βέβαια. Τόσο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος όσο και η προσφυγιά αποτελούν εγγενή, φυσικά χαρακτηριστικά (κομμάτι του DNA), του ίδιου του σάπιου, ανθρωποφάγου συστήματος οργάνωσης και λειτουργίας του σύγχρονου κόσμου. Του συστήματος αυτού που ονομάζουμε καπιταλισμό και το οποίο βασίζεται και επιβιώνει μέσα από τους πολέμους, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την απομύζηση του ιδρώτα των πολλών από μια χούφτα καπιταλιστές. Συνεπώς,  όποιος δεν διδάσκεται από την Ιστορία και δεν μετατρέπει αυτή τη γνώση σε εργαλείο, σε όπλο και γενικότερα σε ενεργό-συνειδητή δράση για το χτύπημα του κακού στη ρίζα του, τότε -όντως- στέκεται καταδικασμένος να ζει ξανά και ξανά τα ίδια δεινά: Φτώχεια, ανεργία, πείνα, πόλεμο, προσφυγιά. Το πρόβλημα δεν γεννήθηκε στις γραμμές των ανθρώπων του μόχθου (που, επί της ουσίας, δεν είχαν -ούτε έχουν ποτέ- να χωρίσουν κάτι μεταξύ τους). Το πρόβλημα δεν ξεκίνησε από τους »κάτω» της οθωμανικής κοινωνίας, αλλά από τους »πάνω»..

Τόνισε  πως: Το  ΚΚΕ εξ αρχής προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τους πρόσφυγες, να τους συνδέσει με το ντόπιο εργατικό και αγροτικό κίνημα και να οργανώσει την πάλη τους για επιβίωση και καλύτερους όρους εργασίας». Υπενθύμισε δε πως «»η Ελλάδα δεν διαιρείται σε ντόπιους και πρόσφυγες». Οι δεσμοί του ΚΚΕ με τη φτωχολογιά των προσφύγων που σφυρηλατήθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης από τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους στην Ελλάδα που όχι μόνο άντεξαν, αλλά και ατσαλώθηκαν ακόμη περισσότερο με την πάροδο του χρόνου. Στην πάλη κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους, στην κρίσιμη ταξική σύγκρουση του 1946-1949, στους σκληρούς αγώνες που δόθηκαν τα επόμενα χρόνια έως και τις μέρες μας!

Και έκλεισε  με το ότι σε όλη αυτή τη διαδρομή αναδεικνύονται χρήσιμα –για το παρόν και το μέλλον– συμπεράσματα, όπως: – Οι λαοί, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη, σε καμία περίπτωση –επίθεσης ή άμυνας– δεν πρέπει να στοιχίζονται με την αστική τάξη, να εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις τους, τα επιθετικά ή τα αμυντικά τους σχέδια, τα οποία είναι άμεσα ή μεσοπρόθεσμα σε βάρος των λαών. –

Οι λαοί πρέπει να έχουν επαγρύπνηση κι ετοιμότητα για να οργανώσουν τη δική τους άμυνα και αντεπίθεση, με καθοδηγητή  το Κομμουνιστικό Κόμμα. Έτσι σε συνθήκες πολέμου τα παιδιά των διαφορετικών λαών να στρέψουν τα όπλα όχι μεταξύ τους, αλλά ενάντια και στις ξένες και στις δικές τους καπιταλιστικές δυνάμεις, στοχεύοντας στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και  το κτίσιμο ενός κόσμου πραγματικά ειρηνικού, πραγματικά ελεύθερου, πραγματικά ανθρώπινου. Όπου ο εργαζόμενος άνθρωπος θα είναι ο πραγματικός κύριος του μόχθου του, του τόπου και της μοίρας του. Τον σοσιαλισμό. Ακλούθησαν ερωτήσεις και έγινε πλούσιος διάλογος. Η εκδήλωση έκλεισε με το  μουσικό  αφιέρωμα στη μικρασιατική καταστροφή,  από Μουσικό Συγκρότημα και τη χορωδία του Μορφωτικού  Συλλόγου Γιάννουλης.