Δύσκολα να της καθίσει κάτι καλά της DC στο κινηματογραφικό της σύμπαν. Τα προβλήματα τόσα χρόνια λίγο-πολύ τα ξέρετε, μια το Justice League του Whedon, μια η ακύρωση του Snyder-Verse, και τα «γράψε-σβήσε» της διοίκησης της Warner Bros. είναι περισσότερα από τα «τσεκ» της. Υπήρξαν οι αναλαμπές των Joker και του The Batman αν και αυτά είναι ξεχωριστές οντότητες από τους Aquaman, Superman, Flash και Wonder Woman που γνωρίζουμε.
Και τώρα ήρθε η ώρα του Black Adam, να φέρει μια αλλαγή στο DC Extended Universe, ίσως μια καινούργια αρχή, μια πολύτιμη φρέσκια αφετηρία. Πόσες ακόμη όμως; Το Black Adam ήταν επί 15 χρόνια στα σκαριά, με τον Dwayne Johnson να δηλώνει πως ήταν όνειρό του να παίξει τον χαρακτήρα. Πέραν των μάρκετινγκ τρικ και των υπερβολικών λεζάντων που το συνόδευαν, το Black Adam είναι μια ακόμη ταινία της DC, με ότι και αν συνεπάγεται αυτό.
Από την αρχή το Black Adam δείχνει ότι θα ποντάρει στην ωμή δύναμη, στην overpowered (για να χρησιμοποιήσω τον gaming όρο) φύση του αντιήρωα. Στον Dwayne Johnson, φυσιογνωμικά, του πάει γάντι ο ρόλος αναμφίβολα, καθώς δε χρειάζεται μαξιλαράκια και θώρακες για να δείχνει cool. Έχει ήδη ένα σωματότυπο και παρουσιαστικό σούπερ ήρωα. Μόνο που καταλήγει να είναι ένας πανίσχυρος που κάνει…κιμά όποιον συναντήσει.
Απλά γιατί ξύπνησε έτσι. Κυριολεκτικά, αφότου ξυπνάνε τον Black Adam στη Γη είναι λες και τον έφεραν για αγγαρεία και δεν τον νοιάζει απολύτως τίποτα. Οι διάλογοι μεταξύ Black Adam και λοιπών χαρακτήρων κινούνται σε ένα τέτοιο επίπεδο: «-Ο κόσμος διαλύεται, Black Adam είσαι η μόνη μας επιλογή! – Δε με ενδιαφέρει.» «-Δε μπορείς μόνο σου Black Adam. – Δε θέλω τη βοήθειά σου.» «Μείνε μακριά μου! Φύγε από κοντά μου! Μην στέκεσαι στο δρόμο μου.» Όλες οι φορές που ο The Rock ξεστομίζει κάτι είναι μια τέτοια ατάκα που τσακίζει σαν τανκ το υποκριτικό και όχι μόνο υπόβαθρο της ταινίας, δείχνοντας δυστυχώς περίτρανα ότι δε μπορεί να κουβαλήσει απλά με τα μπράτσα του ένα τέτοιο blockbuster. Σαν έναν Superman που δεν ήπιε καφέ το πρωί είναι η όλη συμπεριφορά και το επίπεδο γραφής του χαρακτήρα.
Για αυτό στο υποκριτικό κομμάτι ο Pierce Brosnan προσπαθεί να σώσει την κατάσταση ως Dr. Fate, που δε γίνεται να μη το συγκρίνει κανείς με τον Doctor Strange του Benedict Cumberbatch. Είναι και αυτός ο πιο σοφός της ομάδας, της Justice Society of America στην προκειμένη, μπορεί να βλέπει το μέλλον, εκτοξεύει ξόρκια και μπορεί να πολλαπλασιάζεται. Είναι ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας του Black Adam και ξεχωρίζει με χιλιόμετρα διαφορά από τους υπόλοιπους.
Η σκηνοθεσία του Jaume-Colet Serra (Jungle Cruise) και η γραφή επίσης δε βοηθάνε καθόλου την κατάσταση, αφού το σύνολο όλο είναι λες και μεταφέρεται από το ένα κουτάκι «τι θέλει το κοινό; Αυτό!» στο επόμενο. Έχει επικές μάχες (τσεκ), έχει τούμπανους πανίσχυρους χαρακτήρες (τσεκ), έχει easter eggs από το DCEU (τσεκ), έχει εφέ (καρά-τσεκ στο συγκεκριμένο και θα σας εξηγήσω παρακάτω). Η ροή και τα πράγματα που γίνονται στο Black Adam θυμίζουν μια σούπα που έριξαν μέσα ένα τόνο υλικά -αν ταιριάζουν ή όχι δεν έχει σημασία- για να βγει ένας πολτός με blockbuster μυρωδιά και υφή, αλλά άνοστος.
Η ταινία καταντάει σε σημεία υπερβολικά κιτς και στα όρια του cringe, καθώς κάνει μια υπερπροσπάθεια να αναδείξει τον Black Adam. Μόνο που οι τεράστιοι δελτοειδής του Dwayne Johnson εμποδίζουν το πλάνο πολλές φορές, σε σημείο που εκείνα τα δήθεν πλάνα που τον έδειχναν στοχαστικό ή και βλοσυρό μου φάνηκαν σαν από παρωδία.
Αν σε ένα πράγμα είναι πολύ καλό το Black Adam και όταν λέω καλό, το εννοώ σε μεγάλο βαθμό, είναι τα εφέ του. Φαίνεται πως η απόφαση να καθυστερήσει η κυκλοφορία του λειτούργησε υπερ του, αφού ο οπτικός τομέας του είναι από τους καλύτερους που έχω δει πρόσφατα στο είδος και βάζει τα γυαλιά κανονικά στις 4-5-6 τελευταίες παραγωγές της Marvel Studios.
Από τους κεραυνούς του Adam μέχρι τα ξόρκια του Fate, ακόμη κι όταν όλα μπλέκονται δεν μπερδεύεται ποτέ το μάτι σου, ενώ έχει μια σχετικά καθαρή οπτική γλώσσα που κινείται ανάμεσα στο χρυσό, το μπλε και το πορτοκαλί.
Πραγματικά ένα οπτικό υπερθέαμα από όλες τις απόψεις στον τομέα αυτό, που αν μη τι άλλο δεν είναι αρκετό για να σώσει το σύνολο, το οποίο μπάζει από σοβαρότερα και βαθύτερα θέματα.
Ένα ακόμη τίμιο στοιχείο του ήταν η πολύ καλή προσπάθεια του Lorne Balfe να δημιουργήσει έναν ξεχωριστό ήχο για τον Black Adam και την DC και το έκανε. Μπορεί το σενάριο να μην το θυμάμαι σε λίγο καιρό, αλλά το main theme σίγουρα.
Στο δια ταύτα, ναι το Black Adam παίζει σημαντικό ρόλο στο ευρύτερο DCEU και είναι η αφετηρία για ένα νέο ταξίδι, που ελπίζει κανείς να έχει στιβαρότερες στροφές. Απλά μείνετε μέχρι τα credits και θα καταλάβετε. Ωστόσο, όσον αφορά την ταινία αυτή καθ’ αυτή, είναι ένα ακόμη blockbuster που δε θα θυμάται κανείς σε μια βδομάδα από τώρα τι έγινε ακριβώς.
- Πηγή: unboxholics.com
