Στην 95η απονομή των Όσκαρ υπήρχε διάχυτη η υπερπροσπάθεια επαναφοράς της τελετής στην προ εγκλεισμού εποχή. Με μεγαλύτερη κατάνυξη υποδέχτηκαν τις «ξένες δυνάμεις», τις τηλεοπτικές πλατφόρμες, τον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Άψυχη ως προς την παρουσίαση, προτίμησε την πολιτική ορθότητα και την ισορροπία εμποτισμένη με τη λάμψη που ο θεσμός επιβάλει από καταβολής του.

Αν κάτι κρατάμε από τη βραδιά είναι πως το «Τα Πάντα Όλα» έδειξε να επαληθεύει τον τίτλο του. Η Τζέιμι Λι Κέρτις από σκηνής, μπορεί να μην έδωσε τον εξωστρεφή λόγο που περιμέναμε, ήταν όμως 100% αληθινή και φρόντισε να μιλήσει για τον νεποτισμό με υπερηφάνεια, όταν αυτός τιμά την κινηματογραφική τέχνη. Όσο για τον πρωταγωνιστή των  Goonies  Τζόναθαν Κι Κουάν, μίλησε για το αμερικανικό όνειρο, με έναν τρόπο που κολάκευε τις προσδοκίες και την επανεκκίνηση των Όσκαρ στη μετά εγκλεισμού εποχή. Η Μισέλ Γεό, γράφοντας ιστορία με τη βράβευση της ως η πρώτη Μαλαισιανή ηθοποιός -και μάλιστα μεγαλύτερης ηλικίας από αυτό των προσφάτως βραβευμένων- κερδίζει το πολυπόθητο αγαλματίδιο. Οι Ντάνιελς δεν βαρέθηκαν να σηκώνονται από την καρέκλα τους και να παραλαμβάνουν βραβεία. Με ελάχιστη φιλμογραφία αλλά έναν μικρόκοσμο ευρηματικότητας στο καλλιτεχνικό τους οπλοστάσιο, έδωσαν νέα πνοή στον κινηματογράφο που πατάει πάνω σε αρχέτυπα για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Ας το θεωρήσουμε ως προπαρασκευή πεδίου δράσης για ισάξια παλαβούς δημιουργικούς οραματιστές. Δεν συνηθίζεται σε ταινία είδους να παίρνει τόσο σημαντικά βραβεία και για αυτό το λόγο χαιρόμαστε διπλά που η ταινία έφυγε με 7 Όσκαρ.

Ο χαμένος της βραδιάς Στίβεν Σπίλμπεργκ όμως δεν έκρυψε τη χαρά του [και ας αγνοήθηκε πλήρως η πιο προσωπική του ταινία, το «The Fabelmans»] γιατί λάτρεψε την «ταινία-Θριαμβευτή».

Διαβάστε όλο το άρθρο στο :

• Πηγή: https://www.ertnews.gr