Ζώντας για πάνω   από 20 ημέρες μέσα στη σκόνη ή στη λάσπη  (αναλόγως τις καιρικές συνθήκες) στην πραγματικά εγκαταλειμμένη και πολύπαθη περιοχή Αγ. Νικολάου-Αγ. Αθανασίου, άκουσα το σχόλιο του καλού μου γείτονα: «ε τι να κάνουμε έτσι γίνονται τα έργα…»

Φυσικά τα έργα πρέπει να γίνουν, δεν είναι απαραίτητο  όμως να γίνουν με το τριτοκοσμικό τρόπο που γίνονται στη  Λάρισα.

Δεν είμαι μηχανικός, δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, δεν βρήκα κάποιον υπεύθυνο από τις υπηρεσίες του Δήμου να με ενημερώσει,  έτυχε όμως να βρεθώ σε αντίστοιχη τεχνική παρέμβαση στην πόλη Muenster της Γερμανίας (μια πόλη 300.000 κατοίκων) και αναφέρω:

1.    To τμήμα του δρόμου όπου  γινόταν  το έργο είχε σαφώς οριοθετηθεί  και είχε κλείσει  για πεζούς και αυτοκίνητα με ειδικές «κουρτίνες» και σήμανση, διαμορφώνοντας έτσι τη μικρότερη δυνατή οπτική επιβάρυνση.

2.    Σε διάφορα σημεία του εργοταξίου υπήρχαν καλαίσθητες πινακίδες με τις οποίες ο δήμαρχος ενημέρωνε για το αντικείμενο, τον προϋπολογισμό και τις λεπτομέρειες του έργου  καθώς και για το χρονικό διάστημα υλοποίησης του, ζητώντας συγγνώμη από τους πολίτες για την ταλαιπωρία.

3.    Το έργο ξεκίνησε με σκάψιμο, στη συνέχεια γινόταν  η τοποθέτηση των σωλήνων και  τέλος η ασφαλτόστρωση ! Από κάποιο σημείο και μετά  όλα ταυτόχρονα !  Το ένα συνεργείο πίσω από το άλλο !

4.    Το εργοτάξιο παρέμεινε «κλειστό» για ολόκληρη την ημέρα και ο δρόμος δόθηκε άψογος σε χρήση την επόμενη αφού φυσικά οι υπηρεσίες του Δήμου έπλυναν τα πεζοδρόμια

Απλές, καθαρές, πολιτισμένες παρεμβάσεις από μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που κατανοεί για ποιο λόγο υφίσταται και σέβεται απόλυτα τον δημότη. Αυτή την τοπική αυτοδιοίκηση δεν θέλουμε να την ονειρευόμαστε έχουμε πλέον την απαίτηση -σαν Λαρισαίοι πολίτες- να την βιώνουμε.