ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
«Την πήρα τηλέφωνο φουριόζος και της είπα ότι θα πάω να τη δω. Αυτό το αστείο έπρεπε να τελειώσει! Ομολογώ ότι δεν την είχα επισκεφτεί για πολλά χρόνια, οριακά θυμόμουν τη διεύθυνση. Μπήκα στο σπίτι της και κοίταξα γύρω μου. Παλιά, φτηνά έπιπλα, μούχλα στους τοίχους, δυσκολία και ταλαιπωρία. Αναμενόμενο για μία γυναίκα που ζούσε με μία μικρή σύνταξη χηρείας…
Μετά από μία γενικόλογη σύντομη συζήτηση, αποφάσισα να μπω στο «ψητό»…
«Θεία, σε καταλαβαίνω, έχεις και εσύ τις ανάγκες σου. Χρειάζεσαι τα χρήματα και προσπαθείς να βγάλεις ό,τι περισσότερο μπορείς από αυτό το οικόπεδο που σου άφησε ο θείος. Όμως νομίζω πως κάπου εδώ το παιχνίδι τελειώνει. Κανείς άλλος δεν μπορεί να αγοράσει το ακίνητο αυτό, από μόνο του δεν κτίζει, δεν είναι άρτιο και οικοδομήσιμο. Θα πρέπει να ενωθεί με ένα άλλο ακίνητο, πχ το δικό μας, για να μπορέσει να κτιστεί.
Έβγαλα από την τσέπη μου μία επιταγή που έγραφε πάνω 110.000 Ευρώ και της την άφησα μπροστά της.
– Σε σέβομαι ως ικανή διαπραγματεύτρια, κατάφερες να εξασφαλίσεις για το οικόπεδο αυτό μία πολύ μεγάλη τιμή. Μπράβο σου. Αυτή τη στιγμή σου αφήνω στο τραπέζι μία επιταγή με 110.000 Ευρώ. Αν την πάρεις, πάμε και κάνουμε τα χαρτιά και πας στην τράπεζα και την εξαργυρώνεις. Αν όχι, δεν πρόκειται να επανέλθω με νέα προσφορά, θα αγοράσω το άλλο οικόπεδο και τέλος.
Πες μου τι αποφασίζεις, για να ξέρω τι θα κάνω».
…
2019. Θεσσαλονίκη, καφέ με θέα τον Θερμαϊκό
– «Ηλία, δεν θα πουλήσω, μην επιμένεις. Θα βγάλω περισσότερα!»
Η: «Μα έχεις ήδη την τιμή του… 2022, για ένα ακίνητο που δεν μπορείς να το πουλήσεις σε όποιον θέλεις, δεσμεύεσαι πολεοδομικά και είσαι υποχρεωμένος να αναγνωρίσεις ότι ο Χ έχει τον πρώτο λόγο».
– «Αυτό που λες με προσβάλλει»
Η: «Για δουλειές μιλάμε, δεν χωράνε προσβολές και συναισθήματα. Έχεις πάρει μία πολύ μεγάλη τιμή, πούλα και πάμε παρακάτω!»
– «Και γιατί να πουλήσω; Για να τα κονομήσει αυτός;»
Η: «Μα πώς θα τα κονομήσει ο χριστιανός; Πουλάς με τη μεγαλύτερη τιμή της τελευταίας 20ετίας… στο κάτω κάτω της γραφής αν γίνει κανένα θαύμα και πάει ακόμη παραπάνω η αγορά, άστον και αυτόν να βγάλει κάτι. Υγεία είναι, πάρε εσύ το μεγάλο σου κέρδος και φυ γε!»
– «Και αν μετά το μετανιώσω;»
Η: «Ο πατέρας μου θα σου έλεγε «πούλα και μετάνιωνε»! Βγάλε το κέρδος σου, κλείσε την επενδυτική σου θέση και προχώρα παρακάτω στην επόμενη ευκαιρία!»
– «Δηλαδή τι… να πουλήσω και να…»
Η: «Με πληρώνεις για να σε συμβουλεύω. Σου είπα τη γνώμη μου. Να σου πω και μία ιστορία που συνέβη σε έναν κοινό μας γνωστό, τον Γ;»
– «Πες τη, αλλά ο Γ είναι πλούσιος…»
Πρωτεύουσα Νομού της Βόρειας Ελλάδας, μερικά χρόνια πριν
Αφηγείται ο Γ, φίλος και πελάτης μου
– «Όπως ξέρεις, μένω με τη γυναίκα μου στον δεύτερο όροφο της οικοδομής, με τους γονείς μου στο ισόγειο και τον αδερφό μου στον πρώτο. Παρά την οικονομική μας άνεση, οι γονείς ήθελαν να είμαστε όλοι μαζί και δεν ήθελα να τους χαλάσω το χατήρι. Όμως κάποια στιγμή άρχισα να έχω πρόβλημα με τη σύζυγο, περιμέναμε και το δευτερο παιδί και επέμενε ότι έπρεπε να μετακομίσουμε σε κάποιο πιο ευρύχωρο σπίτι.
Το συζήτησα και με τους γονείς μου και συμφωνήσαμε πως αντί να πάω κάπου μακριά, θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ένα από τα διπλανά οικόπεδα και να κτίσουμε εκεί το σπίτι που θέλουμε, ενώ ο αδερφός μου ήταν χαρούμενος με την ιδέα πως θα έπαιρνε και το δικό μου διαμέρισμα και θα διπλασίαζε και αυτός τον χώρο που κατοικούσε.
Ποιο όμως έπρεπε να διαλέξουμε;
Η επιλογή
Από τα αριστερά μας ήταν το οικόπεδο της θείας μου, της χήρας του αδερφού του πατέρα μου. Ένα ακίνητο προβληματικό, που δεν έκτιζε από μόνο του, παρά μόνο αν ενωνόταν με το δικό μας που είναι πιο μεγάλο και έχει υπόλοιπο συντελεστή δόμησης. Γύρω της ήταν όλα κτισμένα, μόνο σε εμάς θα μπορούσε να πουλήσει. Η τιμή αγοράς του ήταν περίπου 40.000 – 50.000 Ευρώ.
Από τα δεξιά μας ήταν ένα άλλο οικόπεδο, με καλύτερο άνοιγμα και χαρακτηριστικά, αλλά και διπλάσια τιμή, 90.000 – 100.000 Ευρώ.
Δεν είχαμε οικονομικό θέμα, μπορούσαμε να πάρουμε όποιο από τα δύο θέλαμε. Είπαμε τελικά να πάρουμε το οικόπεδο της θείας, μιας και ξέραμε ότι ζορίζεται οικονομικά…
Η πρώτη προσφορά
Πήρα τηλέφωνο τη θεία μου και της είπα για το οικόπεδο και το ενδιαφέρον μου να το αγοράσω. Της προσέφερα 60.000 Ευρώ. Μου απάντησε ότι θα το σκεφτεί και θα μου απαντήσει, αλλά δεν επανήλθε ποτέ! Μου γύρισε το μυαλό! Μία γυναίκα που ζούσε με μία μικρή σύνταξη δεν ήθελε να πουλήσει με 60.000 ένα οικόπεδο που έκανε 40.000 – 50.000 Ευρώ!
Η δεύτερη προσφορά
Πέρασε λίγος καιρός και επανήλθα στο θέμα. Την πήρα τηλέφωνο και πρότεινε να περάσει από το σπίτι μας. Της προσέφερα 70.000 Ευρώ, αλλά μου είπε ότι εκτιμούσε πως η περιουσία της άξιζε πολύ περισσότερα. Δεν είχε κάποια αντίστοιχη προσφορά, είχε βάλει και μεσίτες να ψάξουν, αλλά η μεγαλύτερη τιμή που βρήκε ήταν 32.000. Παρόλα αυτά είχε αποφασίσει από μόνη της ότι το ακίνητο άξιζε περισσότερα!
– «Δεν θα το σκοτώσω το οικόπεδό μου. Ταλαιπωρηθήκαμε με τον άντρα μου όλη μας τη ζωή, προτιμώ να ζήσω με τη σύνταξη που έχω για λίγα χρόνια ακόμη, παρά να το πουλήσω φθηνά σε κάποιον πλούσιο όπως εσένα» μου είπε με στόμφο, έχοντας προφανώς ξεχάσει πως ούτε αυτή ούτε ο άντρας της είχαν δουλέψει στη ζωή τους. Αυτός ήταν κατώτερο στέλεχος πολιτικού κόμματος, αυτή νοικοκυρά, χωρίς παιδιά…
«Βρε θεία, η ζωή είναι σύντομη! Γιατί δεν θέλεις να ζήσεις καλύτερα τώρα που μπορείς; Σου δίνω πολύ παραπάνω από την τιμή της αγοράς για το οικόπεδο αυτό!»
– «Προτιμώ να περιμένω και να αντέξω μέχρι να πιάσω την τιμή που θέλω, για να ζήσω τότε όλα όσα θέλω, όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή» μου είπε η θεία μου που ήταν 74 ετών…
Δεν μπορείς να νικήσεις τον άσχετο στο γήπεδό του
Μετά από έναν μήνα, αποφάσισα να στείλω έναν φίλο μου και να της προσφέρει 76.000 Ευρώ. Όμως η «γρια αλεπού» το κατάλαβε ότι ήταν βαλτός από εμένα και απέρριψε την πρόταση, ζήτησε περισσότερα, χωρίς να λέει πόσα ακριβώς. Είχα πέσει στην παγίδα της, προσέφερα συνεχώς περισσότερα χρήματα ανταγωνιζόμενος τον… εαυτό μου!
Είχα κολλήσει σε έναν χαζό εγωισμό και έπαιζα στο γήπεδό της… η θεία μου ένιωθε ότι βρισκόταν στο κέντρο του κόσμου. Ούσα άσχετη με τις επενδύσεις, δεν καταλάβαινε ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή θα μπορούσα να κάνω πίσω και να μείνει χωρίς αγοραστή! Όταν για έναν μήνα δεν έκανα κάποια κίνηση, πήγαινε στους γονείς μου επίσκεψη και μετά αυτοί με ρωτούσαν πότε θα τελειώσω το θέμα μαζί της. Άρρωστη κατάσταση…
Η τελική προσφορά
«Την πήρα τηλέφωνο φουριόζος και της είπα ότι θα πάω να τη δω. Αυτό το αστείο έπρεπε να τελειώσει! Ομολογώ ότι δεν την είχα επισκεφτεί για πολλά χρόνια, οριακά θυμόμουν τη διεύθυνση. Μπήκα στο σπίτι της και κοίταξα γύρω μου. Παλιά, φτηνά έπιπλα, μούχλα στους τοίχους, δυσκολία και ταλαιπωρία. Αναμενόμενο για μία γυναίκα που ζούσε με μία μικρή σύνταξη χηρείας…
Μετά από μία γενικόλογη σύντομη συζήτηση, αποφάσισα να μπω στο «ψητό»…
«Θεία, σε καταλαβαίνω, έχεις και εσύ τις ανάγκες σου. Χρειάζεσαι τα χρήματα και προσπαθείς να βγάλεις ό,τι περισσότερο μπορείς από αυτό το οικόπεδο που σου άφησε ο θείος. Όμως νομίζω πως κάπου εδώ το παιχνίδι τελειώνει. Κανείς άλλος δεν μπορεί να αγοράσει το ακίνητο αυτό, από μόνο του δεν κτίζει, δεν είναι άρτιο και οικοδομήσιμο. Θα πρέπει να ενωθεί με ένα άλλο ακίνητο, πχ το δικό μας, για να μπορέσει να κτιστεί.
Έβγαλα από την τσέπη μου μία επιταγή που έγραφε πάνω 110.000 Ευρώ και της την άφησα μπροστά της.
– Σε σέβομαι ως ικανή διαπραγματεύτρια, κατάφερες να εξασφαλίσεις για το οικόπεδο αυτό μία πολύ μεγάλη τιμή. Μπράβο σου. Αυτή τη στιγμή σου αφήνω στο τραπέζι μία επιταγή με 110.000 Ευρώ. Αν την πάρεις, πάμε και κάνουμε τα χαρτιά και πας στην τράπεζα και την εξαργυρώνεις. Αν όχι, δεν πρόκειται να επανέλθω με νέα προσφορά, θα αγοράσω το άλλο οικόπεδο και τέλος.
Πες μου τι αποφασίζεις, για να ξέρω τι θα κάνω».
Πώς να χάσεις μία παρτίδα που έχεις κερδίσει…
Είδα στο βλέμμα της περηφάνεια, περιφρόνηση και καχυποψία… πήρε στα χέρια της την επιταγή και προς στιγμή ήταν έτοιμη να τη δεχτεί, όμως μετά κάτι άλλαξε στα μάτια της, σα μια σκιά που πέρασε και χάθηκε για μία στιγμή. Άφησε στο τραπέζι την επιταγή και μου είπε:
– «Για να επιμένεις τόσο πολύ να μου αγοράσεις το οικόπεδο, ένας έξυπνος και πλούσιος άνθρωπος σαν εσένα, που έχει τα πάντα, αυτό σημαίνει ότι το ακίνητο αυτό αξίζει ακόμη περισσότερα! Πολύ περισσότερα! Για αυτό και δεν πρόκειται να το πουλήσω για τα λεφτά που μου προσφέρεις, σκέψου τι παραπάνω μπορείς να δώσεις και έλα πάλι. Δεν θα με κοροϊδέψετε εσείς οι λεφτάδες!».
Την κοίταξα για δύο δευτερόλεπτα και μετά περιέφερα το βλέμμα μου στον χώρο… η γυναίκα ήταν ξεκάθαρο πως δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει γύρω της, από ακίνητα δεν ήξερε και νόμιζε πως θα συνεχίσω να παίζω μαζί της για πάντα. Σηκώθηκα, πήρα πίσω την επιταγή και έφυγα. Την επόμενη εβδομάδα αγόρασα με 95.000 το άλλο οικόπεδο και της έστειλα το συμβόλαιο. Μου απάντησε ότι δεν θα δεχόταν την τιμή που είχα προσφέρει, ό,τι και να έκανα. Σε εμένα μιλούσε για λεφτάδες και πλούσιους, στους γονείς μου έλεγε πόσο τους αγαπάει…
Πέρασε σχεδόν ενάμισης χρόνος για να καταλάβει ότι είχε χάσει μία κερδισμένη παρτίδα. Το κατάλαβε μόνο όταν πέρασε από το σπίτι μας και είδε ότι κτιζόταν το νέο μου σπίτι.
Τα λάθη πληρώνονται…
Δεν πέρασε πολύς καιρός και η θεία αρρώστησε σοβαρά. Χρήματα δεν είχε καθόλου, για αυτό και αναγκάστηκε να πάρει από κάποιον δανεικά 25.000 Ευρώ, δίνοντας εγγύηση το χαμόσπιτο που έμενε και το οικόπεδο που δεν μου πούλησε. Τα λεφτά ξοδεύτηκαν γρήγορα, να πληρώσει δεν είχε και έφτασε στο σημείο να κινδυνεύσει να τα χάσει όλα, επειδή απλά από πείσμα δεν μου πούλησε το οικόπεδό της».
…
2019. Θεσσαλονίκη, καφέ με θέα τον Θερμαϊκό
– «Δηλαδή εσύ μου λες να πουλήσω»
Η: «Έχεις λεφτά στην άκρη;»
– «Όχι, αλλά έχω το ακίνητο αυτό…»
H: «Για το οποίο έχεις μία πολύ μεγάλη προσφορά. Αν στραβώσει η αγορά…»
– «… θα πάω στις τράπεζες και θα το βάλω εγγύηση για να πάρω λεφτά»
Η: «Μήπως ήπιες κάτι και σε χαλάει το ποτό; Αν όχι, δες τι σε κάνει να λες βλακείες. Δεν θα πάρεις δάνειο με εγγύηση το ακίνητο, ή θα πάρεις κάτι πολύ μικρό, δυσανάλογα μικρό για την αξία του».
– «Εντάξει, θα το σκεφτώ. Καταλαβαίνω τι μου λες. Πάντως να πω και το άλλο, μεγάλος μ….ς ο φίλος μας ο πλούσιος. Δεν πήρε το οικόπεδο της θειας του και την άφησε να την πετάξουν στον δρόμο».
Ο «κακός πλούσιος ανηψιός»…
Η: «Για να σου πω και την υπόλοιπη ιστορία… η θεία είχε αποδεχτεί τη μοίρα της και ήταν έτοιμη να πεταχτεί στον δρόμο, την ώρα που είχε ανάγκη να πάει για θεραπεία στο εξωτερικό. Τότε ξαφνικά έγινε ένα θαύμα… Κάποιος πήγε και πλήρωσε τα χρέη της (είχαν φτάσει τις 50.000 Ευρώ), ενώ κάλυψε και όλα τα έξοδα για να πάει στην Αγγλία, μια ολόκληρη περιουσία. Όταν έγινε καλά και ρώτησε ποιος ήταν, της είπαν ότι ένα Ίδρυμα τη βοήθησε.
Έτσι, υγιής πια, συνεχίζει να βρίζει τον ανηψιό της που δεν αγόρασε το οικόπεδό της και την ανάγκασε να κινδυνέψει να τα χάσει όλα. Ευτυχώς που την έσωσε το Ίδρυμα…»
– «… το ίδρυμα ήταν ο ανηψιός, ο φίλος μας. Σωστά;»
Η: «Σωστά. Έσωσε τη ζωή της θείας του, αλλά έβαλε όλους να υποσχεθούν ότι δεν θα της πουν ποιος τη βοήθησε»
– «Όχι και τόσο κακός ο ανηψιός τελικά…»
Η: «Το αντίθετο, υπάρχουν άπειροι άνθρωποι γύρω μας που έχουν οικονομική επιφάνεια έχοντας δουλέψει σκληρά και ταυτόχρονα βοηθάνε αθόρυβα πολύ κόσμο.
Για να πάμε όμως και στα δικά μας, σκέψου καλά τι θα κάνεις!»
Πώς τα φέρνει η ζωή…
Ο πελάτης μου πούλησε τελικά, βρίζοντάς με, μονολογώντας «πούλα και μετάνιωνε», ανεχόμενος τις κοροϊδίες των γνωστών και φίλων του (παρά το ότι 3 χρόνια μετά η τιμή παραμένει μεγάλη). Το 2020, με το ξεκίνημα του κορωνοϊού, ο πατέρας του εμφάνισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και η ασφαλιστική τους διαφώνησε για το αν πρέπει να πληρώσει τα νοσήλεια ή όχι. Ευτυχώς είχε τα χρήματα του ακινήτου και έσωσε τον πατέρα του, με αξιοπρέπεια και ευθύνη. Μετά με ησυχία ανέλαβε ο δικηγόρος του το θέμα της ασφαλιστικής.
Γιατί «έχεις δικαίωμα» να είσαι άπληστος όταν δεν ξέρεις τι έχεις, όταν είσαι πάμπλουτος. Αλλιώς ρισκάρεις να βρεθείς «ξεκρέμαστος» και τότε όλοι οι «έξυπνοι» που σου έλεγαν να είσαι ακόμη πιο άπληστος δεν θα σε βοηθήσουν.
Στη ζωή η παρτίδα πρώτα σώζεται και μετά κερδίζεται.
ΥΓ. Όντως έχει τύχει πολλές φορές κάποιος να πετύχει το «τζακ ποτ», να πουλήσει στη μεγαλύτερη δυνατή τιμή και να πάρει χρήματα που ίσως ούτε καν φανταζόταν. Όμως μετά από σχεδόν 30 χρόνια στο επιχειρείν και περίπου 20 χρόνια στις επενδύσεις, θέλω να με πιστέψεις όταν σου λέω ότι για κάθε έναν που «τα κατάφερε» έχω γνωρίσει και άλλους δέκα που έχασαν την ευκαιρία και οι περισσότεροι τα χρειάστηκαν τα λεφτά στη συνέχεια. Βγάλε ένα καλό κέρδος και πούλα! Πούλα και μετάνιωνε, όπως έλεγε και ο πατέρας μου. Ή πούλα, κλείσε θέση και προχώρα στην επόμενη κίνησή σου, όπως θα συμπλήρωνα εγώ…
Εσύ τι γνώμη έχεις;
